De Grote Strijd tussen Christus en Satan door E. G. White

aangewezen. Toch hebben de mensen in het algemeen niet meer begrip van deze belangrijke
waarheden, dan of ze nooit waren geopenbaard. Satan waakt om iedere indruk weg te nemen, die
hen wijs zou kunnen maken tot zaligheid; en de tijd van benauwdheid zal hen onvoorbereid vinden.
Wanneer God de mensen zulke gewichtige boodschappen zendt, dat die gezegd worden
verkondigd te worden door heilige engelen, die in het midden van de hemel vliegen, verlangt Hij
van elk een, die gezond verstand ontvangen heeft, dat hij er acht op zal geven. De vreselike
oordelen, die over de dienst van het beest en zijn beeld uitgesproken worden, behoorden er
iedereen toe te leiden, de profetieën ijverig te onderzoeken, ten einde te ontdekken, wat het
merkteken van het beest is, en hoe men het ontvangen ervan kan ontgaan. Maar de grote menigte
van de mensen keert het oor af van de woorden der waarheid, en wendt zich tot fabelen. De apostel
Paulus zegt, ziende op de laatste dagen: “Want er zal een tijd zijn, wanneer ze de gezonde leer niet
zullen verdragen.”2 Die tijd is nu geheel en al daar. Scharen van mensen zijn er, die geen bijbelse
waarheid wensen, omdat die de begeerten van het zondige hart, dat de wereld liefheeft, tegengaat,
en Satan voorziet hen van de misleidingen, die ze liefhebben.
Maar God wil een volk op aarde hebben, dat de Bijbel, en de Bijbel alleen, zal handhaven
als standaard van alle leerstellingen, en grondslag van alle hervormingen. De meningen van
geleerde mannen, de gevolgtrekkingen van de wetenschap, de geloofsbelijdenissen of besluiten
van geestelike koncilies, even talrijk en evenzeer in tegenspraak met elkander, als de kerken, welke
ze vertegenwoordigen, de stem der meerderheid,— geen van deze zaken behoort beschouwd te
worden als een bewijs v——r of tegen punten van godsdienstige overtuiging. V——r we een
leerstelling of voorschrift aannemen, moeten we een duidelik “alzo spreekt de Heer” eisen om het
te steunen.
Satan tracht onophoudelik de aandacht op de mens in plaats van op God te vestigen. Hij
leidt er de mensen toe om op bisschoppen, predikanten en theologiese professoren te zien als hun
gidsen, in plaats van de Schriften te onderzoeken, om voor zichzelven te leren, wat hun plicht is.
Dan kan hij, door de harten van deze leiders te beheersen, invloed op de menigte uitoefenen naar
zijn wil. Toen Christus kwam om de woorden des levens te spreken, hoorde het gewone volk Hem
gaarne; en velen, zelfs onder de priesters en oversten, geloofden in Hem. Maar de voor- naamsten
onder de priesters en voorgangers van het volk waren vast besloten om Zijn leer te veroordelen
en te verwerpen. Ofschoon al hun pogingen om beschuldigingen tegen Hem te vinden, verijdeld
werden, en ze huns ondanks de invloed moesten gevoelen van de Goddelike macht en wijsheid,
die zich aan Zijn woorden paarde, bleven ze toch bij hun vooroordeel; ze verwierpen de duidelikste
bewijzen dat Hij de Messias was, om niet gedwongen te worden, Zijn discipelen te zijn. Deze
454