De Grote Strijd tussen Christus en Satan door E. G. White

aan het licht bracht; maar de pauselike leiders waren woedend, toen ze bemerkten, dat deze
hervormer invloed verkreeg, waarbij de hunne moest achterstaan.
Wycliffe was scherp in het ontdekken van dwaling, en viel onbevreesd vele van de
misbruiken aan, welke het gezag van Rome goedgekeurd had. Terwijl hij de post van kapelaan van
de koning bekleedde, verzette hij zich stoutmoedig tegen de betaling van schatting, welke de paus
van de Engelse monarch eiste, en toonde aan, dat de toeëigening van gezag van de zijde van de
paus over wereldse heersers in strijd was met de rede zowel als de openbaring. De aanspraken van
de paus hadden grote verontwaardiging uitgelokt, en hetgeen Wycliffe leerde, maakte een diepe
indruk op de voornaamste mannen onder het volk. De koning en edelen ontkenden verenigd de
aanspraak van de opperpriester op tijdelik gezag, en weigerden betaling van de schatting. Op die
wijze ontving de pauselike oppermacht in Engeland een gevoelige slag.
Een ander kwaad, waartegen de hervormer een langdurige en besliste strijd voerde, was de
instelling van de orde van bedelmonniken. Deze monniken kwamen in troepen naar Engeland, en
brachten de grootheid en voorspoed van de natie schade toe. Bedrijvigheid, opvoeding, zeden,
alles gevoelde de nadelige invloed. Het luie bedelaarsleven van de monniken ledigde niet alleen
de zakken van het volk, maar bracht nuttige arbeid in minachting. De jongelingen gingen zedelik
achteruit en werden slecht. Onder de invloed van de monniken werden er velen toe overgehaald,
zich in een klooster te begeven, en zich aan het kloosterleven te wijden, en dat niet alleen zonder
toestemming van hun ouders, maar zelfs zonder hun voorkennis en tegen hun bevel in. Een van de
oude vaders van de Roomse Kerk, de eisen van het monnikeleven boven de verplichtingen van
kinderliefde en kinderplicht stellende, had verklaard: “Al zou ook uw vader wenend en klagend
voor uw deur liggen, en uw moeder u de schoot tonen, die u gedragen en de borsten, die u gezoogd
hebben, zie dat gij hen met voeten treedt, en begeeft u rechtuit tot Christus. ” Door zulke
“monsterachtige onmenselikheid,” gelijk Luther het later noemde, “die meer van de wolf en de
tiran dan van de Christen en de mens had,” werden de harten van de kinderen tegen hun ouders
verhard. Aldus maakten de pauselike leiders, gelijk de Farizeën van ouds, het gebod Gods te niet
door hun instelling. Op die wijze werden de huisgezinnen verbroken, en de ouders van het
gezelschap van hun zoons en dochters beroofd.
Zelfs de studenten aan de universiteiten werden door de valse voorstellingen van de
monniken misleid, en bewogen, zich bij hun orden te voegen. Velen hadden later berouw van de
genomen stap, ziende dat ze hun eigen leven verwoest, en hun ouders verdriet aangedaan hadden;
maar wanneer ze eenmaal in de val waren, was het hun onmogelik, hun vrijheid terug te krijgen.
Vele ouders weigerden, uit vrees van de invloed van de monniken, om hun zonen naar de
56