De Grote Strijd tussen Christus en Satan door E. G. White

gezien, en het oor niet heeft gehoord, en in het hart van de mens niet is opgeklommen, heeft God
bereid voor die, die Hem liefhebben.”1 Mensetaal schiet te kort om het loon van de rechtvaardigen
te beschrijven. Slechts diegenen zullen het weten, die het aanschouwen zullen. Geen eindig
verstand kan de heerlikheid van het Paradijs Gods innemen.
In de Bijbel wordt de erve van de verlosten een vaderland genoemd. Daar voert de hemelse
herder Zijn kudde tot de fonteinen van levende wateren. De boom des levens geeft, iedere maand
zijn vruchten, en de bladeren van de boom zijn tot genezing van de volken. Daar zijn altijdvloeiende
stromen, helder als kristal, en aan hun oevers werpen wuivende bomen hun schaduw op
de paden, die toebereid zijn voor de verlosten des Heren. Daar verrijzen de heuvelen der
schoonheid uit de wijde vlakten, en verheffen de bergen Gods hun fiere kruinen. In die vreedzame
dalen, aan de oevers van die levende stromen, zal Gods volk, dat zo lang als pelgrims en
zwervelingen gedoold heeft, een tehuis vinden.
“Mijn volk zal in een woonplaats van vrede wonen, en in welverzekerde woningen, en in
stille, geruste plaatsen.” “Er zal geen geweld meer gehoord worden in uw land, verstoring noch
verbreking in uw landpalen; maar uw muren zult ge Heil heten, en uw poorten Lof.” “En ze zullen
huizen bouwen en ze bewonen, en ze zullen wijngaarden planten en de vrucht ervan eten. Ze zullen
niet bouwen, dat een ander het bewone; ze zullen niet planten, dat een ander het ete. . . Mijn
uitverkorenen zullen het werk van hun handen verslijten (tot in lengte van dagen genieten).”
Daar “zullen de woestijn en de dorre plaatsen vrolik zijn, en de wildernis zal zich verheugen,
en zal bloeien als een roos.” “Voor een doorn zal een denneboom opgaan, voor een distel zal een
mirteboom opgaan.” “De wolf zal met het lam verkeren, en de luipaard bij de geitebok nederliggen;
... en een klein jongske zal ze leiden.” “Men zal nergens leed doen, noch verderven op de
ganse berg van Mijn heiligheid,“ spreekt de Heer. Er kan in de dampkring des hemels geen pijn
bestaan. Daar zullen geen tranen, geen lijkstoeten, geen tekenen van rouw wezen. “De dood zal
niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; . . . want de eerste dingen zijn
weggegaan.”3 “En geen inwoner zal zeggen: Ik ben ziek; want het volk, dat daarin woont, zal
vergeving van ongerechtigheid hebben.”
Daar is het Nieuwe Jeruzalem, de hoofdstad van de ver- heerlikte nieuwe aarde, “een
sierlike kroon in de hand des Heren, en een koninklike hoed in de hand van uw God.” “Haar licht
was aan de allerkostelikste steen gelijk, name- lik de steen jaspis, blinkende gelijk kristal.” “En de
volken, die zalig worden, zullen in haar licht wandelen, en de koningen van de aarde brengen hun
heerlikheid en eer daarin.”3 De Heer spreekt: “Ik zal Me verheugen over Jeruzalem, en vrolik zijn
516