De Grote Strijd tussen Christus en Satan door E. G. White

Maar wat bevond Adam na zijn zonde de betekenis te zijn van de woorden: “Ten dage als
ge daarvan eet, zult ge de dood sterven?” Bevond hij, dat ze betekenden, wat Satan hem had wijs
gemaakt, dat hij tot een hogere staat van bestaan zou opklimmen? Dan was er inderdaad veel te
winnen door de overtreding, en was Satan bewezen, een weldoener van het mensegeslacht te zijn.
Doch Adam bevond, dat dit geenszins de betekenis van de Goddelike uitdrukking was. God had
verklaard, dat de mens, als straf voor zijn zonde, terugkeren zou tot de aarde, waaruit hij genomen
was: “Stof zijt ge, en tot stof zult ge wederkeren.”2 Satans woorden, “Uw ogen zullen geopend
wor- den,” werden bewezen alleen in die zin waar te zijn, dat, nadat Adam en Eva God
ongehoorzaam waren geworden, hun ogen geopend werden voor hun dwaasheid; dat ze het kwaad
kenden, en de bittere vrucht van overtreding proefden.
In het midden van Eden groeide de boom des levens, de vruchten waarvan de kracht hadden,
het leven te verlengen. Was Adam aan God gehoorzaam gebleven, zo zou hij voortdurend vrije
toegang tot deze boom hebben gehad, en eeuwig geleefd hebben. Maar toen hij zondigde, werd
hem het gebruik van de vrucht van de levensboom ontzegd, en werd hij aan de dood onderworpen.
Het Goddelik woord: “Stof zijt ge, en tot stof zult ge wederkeren,” wijst heen op een algeheel
ophouden van het leven.
De onsterfelikheid, welke de mens beloofd was, op voorwaarde van gehoorzaamheid, heeft
hij door overtreding verbeurd. Adam kon niet op zijn nakomelingen overdragen, wat hijzelf niet
bezat; en er zou geen hoop geweest zijn voor het gevallen mensegeslacht, had God niet door het
offer van Zijn Zoon de onsterfelikheid binnen hun bereik gebracht. Terwijl “de dood tot alle
mensen doorgegaan is, in welke allen gezondigd hebben,” heeft Christus “het leven en de
onverderfelikheid aan het licht gebracht door het evangelie.” En alleen door Christus is de
onsterfelikheid te verkrijgen. Jezus heeft gezegd: “Die in de Zoon gelooft, die heeft het eeuwige
leven; maar die de Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien.” Iedere mens kan deze
onberekenbare zegen deelachtig worden, indien hij aan de voorwaarden wil voldoen. Allen “die
met volharding in goeddoen, heerlikheid, en eer, en onverderfelikheid zoeken,” zullen “het
eeuwige leven” ontvangen.
De enige, die Adam het leven beloofde door ongehoorzaamheid, was de grote verleider. En
de verklaring van de slang aan Eva in het paradijs,—“Gijlieden zult de dood niet sterven”,— was
de eerste preek, die ooit over de onsterfelikheid van de ziel gehouden is. Toch eerklinkt die
verklaring, welke uitsluitend op het gezag van Satan berust, van de preekstoelen van de Christenen,
en wordt door de meerderheid van de mensen even gretig aangenomen, als onze eerste ouders die
ontvingen. De woorden Gods: “De ziel, die zondigt, die zal sterven,“ worden verklaard als te
406