1 1. GİRİŞ 1.1 Problem Gerçekçi sanatçılar, yeni oluşan ile yok olup ...

karakterleri, renk uyumu daha tam olarak oluşmamıştır. Paris müzelerinde karşılaştığı
dev tablolar, onu iki konuda etkilemiş olmalıdır: Zamana karşı koyabilecek ölçüde
kalıcı resimler yapmak için, etüt ve araştırma çabalarının yoğunlaştırılması
gerekmektedir. Batının büyük ustaları, müzelerin belirgin yerlerinde bulunan
başyapıtlarını, uzun çabaların sonunda oluşturmuşlardır ve bu yüzden resim yapma
eyleminde acele etmek gereksizdir. Ama yalnız etüt ve araştırma yoğunluğu da
yetmemektedir. Bu araştırmanın yöneleceği temel bir amaç ve ülke gerçeklerine ve
tarihsel işlevlere bağlı bir takım seçenekler de gereklidir. Avrupa’da, örneğin Kuzey
Avrupa’lı ressamları, geleneğinin bir parçası oldukları İtalyan Rönesansı’nın
ustalarından ve İspanyolları Fransızlardan ayıran dünya görüşünün izlerini, bizzat
yapıtların kendilerinde görebilmek mümkündür. Aynı çağın ve dönemin sanatçıları,
ortak kültür mirasını belgeledikleri müze çatısının altında, kişiliklerini ve ulusal
kimliklerini açıkça göstermektedirler. Nedim Günsür’ün buradan çıkardığı sonuç,
çağdaşlığın bir örnek kalıbı olmamasıdır. Her ressam ait olduğu ulusal ve toplumsal
çevre içinde oluşur, tablosuna koyduğu her tuşta, bu toplumsal çevrenin belirleyici
etkenlerini gözden uzak tutmaz (Özsezgin,1983: 4).
Resim 4 :Lunapark, 1950, duralit üzerine yağlıboya, 84x65 cm
28