1 1. GİRİŞ 1.1 Problem Gerçekçi sanatçılar, yeni oluşan ile yok olup ...

görmüş sanatçıların yapıtlarına kıyasla, bu tür resimlerde çarpıcı renklerin ve kolaylıkla
fark edilebilen biçim niteliklerinin abartıldığı ve ince renk geçişlerine, çizgi ve biçim
ilişkilerine betimlemenin gerektirdiğinin ötesinde girilmediği görülür. Ağaç
yapraklarının tek tek boyanması gibi, nesnelerin kişiliklerini belirleyen özellikler
vurgulanır; portrelerde, yine en tanıtıcı özellikler olarak gözler, kaşlar, saçlar, bıyıklar
abartılır. Bu tür abartmalar birçok naif resimde mizahi, hatta karikatüre kadar varabilen
bir nitelik yarattığı gibi, sanatçı için öznel anlam taşıyan özellikler vurgulandığı için,
naif resme anlatımcı bir espri de kazandırır.
Naif resim konularını çoğunlukla güncel olaylardan, doğadan ve resmi yapan
kişinin yakın çevresinden alır. Bu bakımdan, “beceriksiz” ve “inceliksiz” uygulamasıyla
tümüyle gerçekçi olmasa da naif resimler belirli bir zamanın ve yörenin en içten ve
dolaysız belgelerini oluşturabilirler (1) .
En ünlü naif ressam Henri Rousseau (Gümrükçü Rousseau)’dur. Türkiye’de naif
tarzı seçen en ünlü ressamlar ise Yalçın Gökçebağ ve Hüseyin Yüce’dir (2) .
1.6 Kısaltmalar
AKhRR Devrimci Rusya Sanatçılar Derneği
Kağıt ü.y. kağıt üzerine yağlıboya
K.ü.y karton üzerine yağlıboya
Kont. ü.y. kontraplak üzerine yağlıboya
M.ü.y. mukavva üzerine yağlıboya
T.ü.y. tuval üzerine yağlıboya
YEM Yapı – Endüstri Merkezi Yayınları
YKY Yapı Kredi Yayınları
(1) J.E.,Erzen,(1997), Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi, YEM Yayınları, Cilt:2, İstanbul, s.1331-1332
(2) Keser, 2005:232
7