1 1. GİRİŞ 1.1 Problem Gerçekçi sanatçılar, yeni oluşan ile yok olup ...

kesimin beklentisine endekslidir. Algı içeriğini (gösterge yığınağı), kimi zaman karıştığı
bu insanlarla besler ama hiçbir şekilde popülizmin tuzağına düşüp ödün vermez; çünkü
anlaşılır olmanın koşullarını belirleyen tarafın “yaratıcı özne” olduğunu çok iyi
bilmektedir (Ergüven,1996: 3).
Kişisel ve zihinsellik Nedim Günsür’de her zaman kendini gösterir. Resimlerinin
her döneminde birbirinden farklı ve bağımsız gözlemler söz konusudur. Bir yanda
düğün alayları, bayramyerleri bulunurken diğer bir yanda asılmış insanlar, akbabalar,
müthiş ordular, uçaklar, bombalanmış uzak kentler, yangın ve sivri kanlı dişleriyle
biçimselleştirilmiş yaratıklar. Böylesine farklı konularda bile, kişiselliğini zihinsel
süzgecinden geçirerek oluşturduğu bireysel gerçekliğini korumaktadır. Hatta onda figür
bir yanda kaderine boyun eğmiş gibi görünür, sırtlarında yorganlarıyla gurbetçi, çaresiz
bakışlarıyla gecekondu insanları, çeşme önünde su kuyruğundaki insanlar ve de
sırtlarında ölülerini taşıyan maden işçilerine dönüşerek. Adeta umutsuz bir bekleyiş
içersinde. Kalabalık figürlü resimlerde gürültünün yerini sessizlik almıştır. Fırtınadan
önceki sessizlik değildir bu kesinlikle.
Günsür’ün resimlerinde acele etmeyen, temkinli, soğukkanlı figürler ince ve
süzgün görünüşleriyle moral yapılarının uyuşumunu anlamlandırır. Acıya dayanma,
sabır, geleceğin getirilerine karşı tevekkül, yaşadıklarını kabullenmeyi o ilişkilerin
eleştirisine yönelik bir eğilim olarak düşünebilir. Nedim Günsür, ancak izleyicinin
önsezisiyle saptanabilecek olan böyle bir eleştiriyi tablonun örgüsünden ayrı
düşünmemekle birlikte, ancak bunu, resimle özdeşlik kuracak bakışın nitel yapısına
saklamaktadır.
Türk resmine bir figür tipolojisi getirme çabasının temelinde, Batılı resim
yöntemlerini olduğu gibi ya da çok az değişiklikle aktarmanın yanlış olduğuna dair
görüş vardır. Türk insanını, Türk sanatçıların yorumlarıyla, bu sanatçıların değer ve
biçim ölçüleriyle bakmayı ilke edinen Nedim Günsür, fırça darbelerinin belirgin
dokusunu bile silip götürecek ince boya tabakası üzerindeki insan figürleriyle erken
dönemde başlamış olan bir figür tipolojisinin varlığını kanıtlamaktadır. Özgün çizgileri
ve çevresel özelliklerden soyutlanmamış görünümleriyle yöre figürlerini anlatım
34