1 1. GİRİŞ 1.1 Problem Gerçekçi sanatçılar, yeni oluşan ile yok olup ...

3.2 Maden İşçileri
Gerek bilinç niteliği, gerekse dil açısından Paris bir şaşkınlık dönemidir Günsür
için. Zonguldak’ta ise Nedim Günsür tam olarak görmeye başlamıştır. Bu süreci şu
kelimelerle ifade etmiştir:
“Zonguldak döneminde önemli bir değişme zorunluluğunun arifesine
geldiğimi anladım. Burası bir maden şehriydi. Yerin altı tüneller, oyuklar ve
kapkara olmuş kömür işçileriyle dolu. Karanlık bütün kente yansımış; deniz bile
kara. Trenlerin biri gelir, biri gider; üç vardiya binlerce toprak altı ve üstü işçisi
arılar gibi çalışırlar. Yükleme tesislerinden şilep ambarlarına akan Kara Altın’ın
kentte bütün gece ve gündüz duyulan uğultusu. Grizu patlamaları, göçükler,
sakatlıklar, ölümler… Yine de bitmeyen bir savaşım. İşte bu kenti insanıyla,
yaşamıyla resimselleştirmek istedim. Fransa’da edindiğim biçimci resim anlayışı
yetersiz ve yüzeysel kalıyordu. Madenci yaşamının içeriği ile bütünleşebilecek
ve geniş kitlelere seslenebilen bir deyiş [ifade] bulmalıydım. Açık bir resim dili
şart oluyordu. Buradan hareketle zaman zaman ve yer yer naif öğelerin de
bulunduğu “Dışavurumcu - Anlatımcı” bir deyiş oluşturdum” (Günsür,1980).
Günsür, 1954’te gittiği Zonguldak’ta başladığı “Madenciler” dizisi resimlerini,
İstanbul’a döndükten sonra da, 1960’lı yıllara kadar devam ettirmiştir. Notlu ön
çalışmalar, etütler, değişik zeminlerin üzerine füzen, kurşun kalem, boya gibi
malzemelerle portre ve boy figürü olarak yapılmış madenci çalışmaları ve kompozisyon
araştırmaları yapmıştır. 1957 yılında Türk Alman Kültür Merkezi’nde açılan ikinci
kişisel sergisini “Madenciler Serisi”nden oluşturmuştur. Bu sergide yer alan resimleri
şunlardır:
“Madenciler” (1954)
“Ayakta Duran Madenci” ve “Ayakta Duran ve Dinlenen Madenciler” (1955)
“Ocak içinde İşçiler”, “E.K.İ. İşçisi İş Başında”, “Maden İşçileri Yemekhanede” (1956)
gibi desenler ve çalışmaları ile birlikte
“Yaralı Madenci” (1955)
“Madenci ve Ailesi” (1956) (Resim 20)
“Zonguldak Limanı ve Madenci” (1957)
“Sarı Madenciler - Maden Ocağında -” (1959) (Resim 22)
“Madenci” ve “Madenci Sofrası” (1960)
“Madenci” (1964) gibi yağlıboya tabloları (Ayan, 2006, 16).
55