c_kitap

C ve Sistem Programcıları Derneği - C Ders Notları - Necati Ergin
}
ptr[counter - 1] = grade;
if (counter == 0) {
printf("hiçbir not girişi yapmadınız!..\n");
return 0;
}
printf("toplam %d tane not girdiniz\n", counter);
printf("girdi§iniz notlar aşağıda listeleniyor :\n");
display_array(ptr, counter);
printf("\nen buyuk not : %d\n", get_max(ptr, counter));
printf("en küçük not : %d\n", get_min(ptr, counter));
printf("notların ortalaması : %lf\n", get_ave(ptr, counter));
printf("notların standart sapması . %lf\n", get_stddev(ptr, counter));
free(ptr);
}
return 0;
Yukarıdaki programda:
ptr = (int *) realloc(ptr, sizeof(int) * counter);
deyiminde, döngünün ilk turunda ptr göstericisinin değeri NULL olduğu için realloc işlevi
malloc gibi davranacak ve int türden 1 adet nesnelik yer ayırır. Ancak döngünün daha
sonraki turlarında realloc işlevine gönderilen adres NULL adresi olmayacağından, daha
önce elde edilen blok döngü içinde sürekli olarak büyütülmüş olur.
Eğer realloc işlevine gönderilen ikinci argüman 0 olursa, realloc işlevi tamamen free işlevi
gibi davranır:
realloc(ptr, 0);
ile
free(ptr);
tamamen aynı anlamdadır. Buna neden gerek görülmüştür? Yani neden
free(ptr)
gibi bir çağrı yapmak yerine
realloc(ptr, 0)
şeklinde bir tercih edilsin?
Dinamik Olarak Elde Edilen Alanın Başlangıç Adresine Geri Dönen
İşlevler
Dinamik olarak ayrılan bir blok, free işleviyle serbest bırakılarak sisteme geri verilene
kadar güvenli olarak kullanılabileceğine göre, bir işlev böyle bir bloğun başlangıç adresine
geri dönebilir.
Aşağıdaki işlevi inceleyin:
336