turan-dursun-kulleteyn

jandannalar karakola; o da "bibi"sigiüere'gidecekti.
'
Bibisinin evi, mezarlığın hemen üstündeydi. Evi bulmakta
güçlük çekmiyecekti. Yine de şu ileride çamaşır yıkayan kadınlara
bibisini sorsa iyi olurdu. Düşüncesini yol arkadaşlarına söyledi ve
gidip sordu kadınlardan birine.
- Bibimi tanir misin
- Hele dur, bibin kim, sen kim, kimin oğlusun
-Bibim, "CırıkAhmed"inkarışıdır: Gülbeyaz.
- Haa, Gülbeya/. hala. İşte orada. Geliniyleçamaşu-yıklrü!
Kadın büyük bir coşkuyla müjde vermek için koşarken, o da
vedalaşmak için yol arkadaşlarının yanma gitti.
- Muhtar emmi bibim burdaymış, Artıh siz gidebilirsiz.
- Ey, çok ey küçük molla.
Hepsiyle birer birer vedâlaştı. Husso da kucağına alıp yukarı
kaldırdı, sonra yere indirip başını okşadı. Ayrılık konuşması yaptılar:
- Hâlo Hu.sso, işin bitince bibimgile gel.
- Nasıl bulurum bibingili
- Mezarlık Mahallesi'nde. "Cınk Ahmet" dersen bulursun. Onun
karışıdır bibim.
- Olur Türko, gelir seni bulurum.
Arabanın üstünden heybesini, torbasını aldı. Araba yürüdü. O da
bibisine doğru yöneldi.
Müjdeci kadın haberi ulaşürmıştı;
- Kız, Gülbeyaz Hala! Müjdemi isterim, kardaşınm oğlu gelmiş.
- Yalan söleme kız!
- Vallaha da yalan değil, billaha da. İşte gelir.
. Ufak tefekti bibisi. Zayıf, el kadardı. 6 çocuk doğurmuş kadın o
değildi sanki. Dertler, çileler belini bükmüş, yüzünü buruşturmuştu.
Ama dünyalar güzeliydi. Bir coşku, sevgi, sevecenlik ambarıydı.
Yeğeninin karşıdan geldiğini görünce, sevinçten çıldırmışçasına,
elindeki çamaşırları fırlatü. Bir yandan da gelinine bağuarak koştu:
- Kız Huriye, Duran gelir.
Derenin kıyısından düzlüğe çıktığında Duran da yetişmişti.