turan-dursun-kulleteyn

12
Hava güzeldi dışarda.
İçinde bir kıpırdama. Yaşamak gibi.
Metin ezberi için dışarıya çıkmalıydı. Her zamanki gibi. Koca
kabaralı ayakkabıları giydi. Ama güçsüzken daha da güçsüzleşen
bacaklarına, olduğundan da ağır gelmişti. Taşıyamayacağım anlayınca
çıkardı; bi yana koydu. Yalın ayak kaldı.
Yürüyerek çalışması gerekiyordu. Bir ileri bir geri.. Gelenek
öyleydi. Gel gör ki dizlerinin "fer"i yoktu. Gözleri karardı; düşecek
gibi oldu. Duvara dayandı. Geçti işte. Yine de güçsüz. Çöktü.
içine. Delikleri duvarın dibinde olan karıncalar vardı.
bir çaba içindeydiler. Hiç zaman yitirmek istemezcesine bir o
yana, bi bu yana gidip geliyorlardı. İnsancıkların yerine, yaşamı
yakalamak istiyorlardı sanki. "Yaşamı yakalamak"! Tümünün olan bir
yere, tümünün olacak ya da olabilecek bir şeyler taşıyorlardı.
Hiçdeğilse büyük ölçüde.. Bunun coşkusu var gibiydi içlerinde. Kimi
buğday tanesi götürüyordu tek tek. Gövdelerinden daha büyüğünü
götürebilenler bile vardı. Ne şaşılası şey! Kimiyse küme küme olmuş,
güçbirliğiyle daha büyüğünü götürmeye koyulmuştu. İşte bir küme.
Koca bir başağı sürüklüyor. Kağnı arabalarıyla taşınan ve harmana
götürülen buğday başaklarından. Yer yer düşer ve yeller alır, oraya
buraya sürükler. Kimi yoksullar, arabalardan düşenleri, tarlada kalanları
bir bir toplarlar. "Vergi" bile verirler bundan. Kör, yaşlı kocasıyla
birlikte geçinebilmek için böyle başak toplayan bir nineyi anımsadı
birden. Yaşlı kadın, topladığı buğday başaklarından, iki sandık dolusu
buğday biriktirmişti. "Kışlık yiyecekleri"ni sağlamıştı böylece. Ne var
ki, "devlet"in vergi görevlileri gelmişler, sandıklara yapışırcasına
sarılan yaşlı kadını bağırta bağırta koparıp itmişler, bir de tekme
atmışlar ve sandığın birini alıp götürmüşlerdi. "Devlet hazinesi"
zenginleşsin diye! Karıncalar için böyle bir durum yoktu. Bir bir
birileri gelip ellerinden almıyacaktı. Dalıp izledi
Duvara tırmanan böcekleri de vardı. Bir süre de onlara
baktı. Fzberme yöncKii sonra. Çöktüğü yerden kalkmadan..
^0