turan-dursun-kulleteyn

"Faki"ler bu eve vardılar. Varır varmaz da acı acı yükselen bir
sesle kaışılaşblar.
- Bu bir çığlık.
-Evet,kadının çığlığı.
-Ne olabilir
-Kimbilir
- Kapıya vurup girelim mi
- Öyle yapalım.
Kapıyı çaldılar, sonra da itip açtılar; Bir de ne görsünler: Kadm,
doğum yapıyor. ''Faki"ler hemen geri çıkacak oldular, ama kadının
yardım istediğini görünce çıkmadılar. Kadın doğuracak, ama
doğuramıyor. Yanında yalnızca bir çocuk var. Anası ağlarken o da
ağhyor.
- Halo Abdo nerede
Abdo dayı, yani kadının kayınbabası olan yaşlı adam, köyde
ebelik işini de yapan yaşh kadınlardan birini getirmeye gitmiş. GideU
de çok olmuş. Kadm, ağhyarak anlatıyor.
- Kurban olayım beni bırakmayın, bana yardım edin, bir ebe
bulup gelirin.
Kadın, ebelik edebilecek olan vc yaşlı adamın getirmeye gittiği
kadının hangi evde olduğunu söylüyor. "Faki"lerden biri hemen gidip
bakmalı, getirmeli. Abdurrahman:
- Ben giderim., diyor ve fırhyor.
Yürüdü Abdurrahman. Üşüyen ayaklannm ve ellerinin sızısına
aldırmadan.. Karlarla boğuşma. Arada bir karlann örttüğü çukurlara
düşüp kalkma. Yöneldiği eve yaklaşmıştı ki, yaşlı adamı karşısında
buldu. Ama yazık ki iş işten geçmiş olarak. Düşüp debelendiği,
çıkmayı başaramadığı çukurda. Yarısına değin karlara gömülü.
Gövdenin kalan, kesimiyse kardan adam. Yamah ceketi ve kuşağı
karlarla kaph. Başının takkesi ve sargısı, çözülüp düştüğü yerde karlar
içinde. Donuk bir yüz. Yardım ister gibi bakarken donup kalmış olan
gözler. Kdları, buzlaştırdığı karlara yapışmış sakal., Çırpmırken
yorgun düştüğü belli olan ve iki,yanda seriU kalan kollar. İz yaptığı
yerde kıvrılmış parmaklar.
273