turan-dursun-kulleteyn

Hiç bir karşıhk yarmedL
Herkes ilgilenmişti. Kimse bir anlam verememişti "Türko"nun
donımuna. Osso ve Tâhâ, merak edip yamna gittiler.
- Ne yapıyorsun, kapıyı kapasana!
Kapıyı kaparken baktılar ki "Türko" ağhyor.
- Dur hele sen ağhyorsun!
- - ! ! ! - -
- Niye ağhyorsun, o itten mi korktun
- Korkmadım. O zavallıdan korkulur mu
- Peki neden ağhyorsun öyleyse^
- Zavalh soğuktan donacak. .
Onun neden ağladığmı anlamışlardı, hin durumuna iyice dikkat
etmex1ikleri halde onlar da acımışu. Ama ellerinden ne gelirdi Belki dc
"Türko"yu avutmak işin Osso:
- İte acıdığın belli. Ama AUab onu it yaratmış. Caminin içine
afamayız ya., dedi. Ve ağlamamasını, üzülmemesini söyledi.
- M\îv'î\ bm İV yaralabiYırûi. Biz il olsaydık, bu soğukla
ctonmayı isler miydik Bizi dışarıda buakanlara baldua etmez miydik
Türko'nün hu karşılığı onları duygulandırmıştı. Öbür fakilerin
yanma gidip durumu anlamlar. "Türko"nun vc hâfız Celal'in dışındaki
fakilerin tümü Şafii mezhebinden oldukları için üzerinde birleşilcn
görüş şuydu:
"Kelb", yani köpek, "pis"ıir, ona ne dokunulabilir, ne de onun
camiye ahnması caizdir.
Bu arada Türko, üstünü - başını sıkıca giyindi, bir de küçük
kiHm eline alıp kapıya doğru yöneldi. Onu böyle gören Osso,
kuşkulanmışü. "Bu soğukla nereye gidiyor olabilir Metin ezberlemek
için bir yere gidiyor olamaz. Çünkü eline kilap almadı." diye düşündü.
İzlemeye karar verdi.
Türko, dışarı çıkınca, itin, duvann dibine büzülmüş olduğunu
gördü. Bi yandan da titriyordu hayvan. Türko'ya baktı. Yardım ister
gibi bakıyordu. Türko, elindeki kilimi götürüp onun üstüne örttü.
Kendisi de sutını duvara verip dikildi.
309