turan-dursun-kulleteyn

kapıdan çıktı. Tipide sendeliye sendeliye eve vardı. Sobanın yanına
boşaltü. Sobayı doldurdu, ateşledi, ısındı. Çuvalı alıp bir daha çıkü.
Yine tipiyle savaş, yine olanca dikkat, yine "cümle kapısı"ndan
süzülüş. Tezeklik, tezeklerin çabuk çabuk dolduruluşu. Çuvalın
sırtlanışı. Ama bu kez bir -terslik: Kö^ek havlaması. Köpeğin
havlamasını işitince, bir yana sindi. Ama köpeğin havlaması
kesilmiyordu. Ardından bekçi, yani hizmetkâr çıktı, köpeğe seslendi,
köpeğin havlaması durdu. "Kimse mi var" diyerek oraya buraya baktı.
Ve sindiği yerde Hatun'u gördü. Yanma varınca tanıdı. Hatun
korkmuştu. Ama hizmetkâr, korkmamasını söyledi. Tezek dolu çuvalı
da kendi sırıma aldı. Halun'a:
- Haydi düş önüme gedek.. dedi.
Hatun önden, hizmetkâr da sırtında çuvalla arkadan gittiler. Eve
vardılar. Hatun içeri girdi, kapıyı açık tuttu. Adam da kapıdan içeri
çuvah koyar koymaz döndü. Hatun dua ediyordu arkasından:
- Allah razı olsun, Allah ne muradın varsa versin..
Ve kendikendine söyleniyordu: "Dünyada ne ey insanlar var!"
Aradan bir süre geçti; kapı çalındı. Hatun, kapı açıp açmamakta
önce duraksadı. "Kim olabilir" Önlem olarak eline küreği aldı, gidip
açtı kapıyı. Bir dc nc görsün: Aynı adam. Bu kez sırtında kocaman
sepet. Yine tezek dolu. Adam onu da içeri boşalıu. Ve konuşlu:
- Bacı, ağanın haberi yok. Halıcri olsa vermez. Onun ne imanı, nc
insafı var. Aman sen de ağzından kaçırma, başım belâya girer.
- Kimseye sölemem gardaş, Allah senden bin kerre razı olsun.
Kimseye söler miyim hiç
Adam giderken Hatun:
- Gel olur da, biraz ısın, sonra gel., diyemedi. Dedikodudan
çekinerek,. İçeri çağu^sa, adam da girmezdi belki. Adam gitti. Tipi de
uluyordu.
Hatun, Simo köyünde, "çok şükür" derken, bütün bunlan ve daha
nice çileleri anımsıyordu işte.
208