turan-dursun-kulleteyn

- iki gözün de "kor" olur inşallah!
- Kız bah, ağzımı açürma. Gizli gizli de yedirdiğini bilmir miyik,
görmedim mi
- Hele dur, ne yedirmişim gizli gizli Ne ycdirdim de o kor
olasıca gözüne böyüdü
- Ne bulursan yedirirsin. Yoğurdun ğaymağım da ona yedirirsin
hep.
- "Kel fesat"mı haber verdi
"Kel fesai" dediği, oğullarından Mehmet'ti. Mehmet'in başında
büyükçe bir demir pâra kadar kel vardı. Çıban yeri. Küçük konuğun
gelmesinden, hele kalmasından Mehmet de hoşlanmamışu hiç. Neden
ki, kimi yiyeceklerine, onun da ortak olduğunu görüyordu. Dahası da
vardı: Anası, yoğurdun kaymağını ille de yeğenine ayırıp ycdiriyordu.
Mehmet, bu durumu babasına iletince, babası çılgına dönmüştü. "Elin
dığası,.gelmiş çocuklann nzğını yiyir!" diyerek söylenip durmuştu.
Ahmed'in kansıyla tartışmalarına küçük konuğun kendisi dc tanık
olmuştu birçok kez. Bir güh şöyle konuşmuşlardı:
- Kız bah hele, artıh dayânamirim, babasına mektup yazdır da
gelsin dığasinı götürsün. Gendi dığalanmızı geçindirdik ıc o mu galdı
- Aşın da ekmeğin de başına çalın.sın herif!
- Babanın "gor"una (mezarına) sıçarım .senin!
- Babama da, "gor"una da gurban ol. Ne patlirsin, yazdınrim; babası
gelir götürür! Babamı, "gor"unu ne gariştirirsin "kor" ola.sıca
adam!
- Ben bilmem, bu dığa daha çoh kalmasın bu evde. Elimizde -
avucumuzdakini, onun bunun bohunu dökerek kazanirik.
- Vıy, gözün çıhsm senin! Nasıl ki çıhmış
- Çoh söleme, kes sesini!
Zavaİh kadın ağlamaya başPadı.
- Ah benim savak gardaşım, ah! Sen kalh, gözünün agı-'garası bir
tek oğlunu götür Kürtlerin içine at, sonra da çocuk gelsin, böle
"hınzır"ın aşına-ekmeğtnc muhtaç olsun. Ah canı sagolasıca gardaşım,
ah!
152