turan-dursun-kulleteyn

- Buyur hoca efendi buyur..
Sedirde, minderin üstüne buyur edildi. Aricasma yastık konuldu.
Hoca dik dik bakışlarla çevresini şöyle bir taradıktan sonra,
cfibbesini düzeltti, cebinden uzun teşbihini çıkardı. Önüne bakarak
Bsbihini çekmeye koyuldu. Arada bir de üu^iyor, silkeleniyordu. Ve
dudakları kıpırdıyor, birşeyler okuyordu.
"Cin tutmuş kız"ın babası geldi. Hocayla birlikte oradakileri,
evlerine davet ediyordu. Ama hepsinin değil, bir - ikisinin gitmesi
uygun görüldü.
- Bibi biz de gedek mi
- Bilmem ki oğul, ayıp olmaz mı
Yavaş konuşmuşlardı aralannda. Sonra açığa vurdular.
Gitmelerinin hiçbir sakıncası olmadığı söylendi.
Ve hoca önde, toplanıp gittiler.
Halı, kilim serili, sedirli ve geniş bir oda. Hoca yine baş köşeye
buyur edildi. Bir süre sonra "cin tuttuğu" söylenen kız getirildi. 15-16
yaşlarında güzel bir kız. İki bölük yapılmış saçları, arkadan, kalçasına
dek sarkmış. Uzun entarisi kat kat. Boyluca. Ürkek bakışlı. Özellikle,
hocaya korkuyla bakıyor.
Hoca, kızla bir odada, yalnız bulunması gerektiğini vc işini ancak
öyle yapabileceğini söyleyince bitişikteki küçük bir odaya aldıhir.
Yalnız hocanın neler yaptığına, kapının aralığından bakılacaktı.
Hocayla öyle anlaşmaya varılmışü.
O da bakıyordu kapı aralığından:
Hoca cübbesini çıkarıp bir yana koydu. Kıza yakla.şü:
- Cinlerin adını söle.
- Ne cini, cin min yoh.
- Söle kız. Adlarını söle ki, kurlarim seni.
- Vallaha yoh.
-Gördüklerimde!
- Bi şey görmirim ki. .
- De kız, beni uğraştırma.
- Aman, herife bah, ben ne deyim, bi şey görmirim ki deyim.
341