turan-dursun-kulleteyn

kalmamıştı artık.
Sorun kapatılmış sayılabilirdi. Ama konu kapatılmamıştı.
Mollaların, molla adaylarının gündemindeydi "müzâkere"lerde. Daha
çok da ırzına geçilmiş hayvan üzerinde duTUİuyodu.
- Hayvan kesilmeli, sonra yakılmalı.
- Kesilmesi yeterli. Eti bile yenebilir.
Eti yenmez.
- Niye yenmesin
- İmamlar öyle diyor.
da katılmıştı tartışmalara:
Durun hele, hayvana yazık değil mi Zavallı hayvanın suçu ne
Beklenmedik bir soruydu bu.
- Gerçekten de hayvanın bir SUÇU-gÜnâh^ olmadığı halde
'•ezalandmlması neden
- Ceza değil, şeriatın hükmü.
- "Ceza" da şeriatın hükmü değil mi
Zaman zaman düşünüp duracaktı Türko: HâfiZ Celâl, inek, "ırz,
namus", Husso, "livata", zina, öldürme, yakma... "Hele dur, hayvanın
suçu ne Öldürülmesi, yakılması neden.. İyi ki ben hayvan
değilmişim!"
Fakiler dolaşıyordu. Sırtta ve bacaklardaki biüer de Öyle.. Bir
durup bir yürüyorlardı. Yürüsünlerdi; ama asalaklık edip o bi parçacık
kanı emmeseler olmaz mıydı Emilen kan da bi yana; kaşıntı
olmasaydı hiç değilse! Dayanılmaz kaşıntı, ardından kanama,
yaralanma. Ve aci..! Bütün bunların yanında bir de okumaya,
ezberlemeye engel oluşu vardı ki en beteri oydu.
"Nüsemmillâhe şey'en lâ ke'l-eşyâ..." ('şey' deriz Tann'ya. Ama
başka şeyler gibi değil...)
"Fâİl - Hafız Celâl - Meful- inek - mubâğali ismi fâİI - Husso -
molla - şeriat - öldürme - yakma - ne suçu var hayvanın - fâil - mef Uİ
- Allah - şey - molla - inek - ırz - uçkur - söğüt ağacı..." '
"Şey" diye Tanri'ya denir. Ama öbür "şey"ler gjbİ değil, "Şey",
ineği şey etmesi, şey, şey, şeyyyy...
Pir durup bir yürüyordu bitler. Yürüsünlerdi. Ama...
56