turan-dursun-kulleteyn

"Şu kancık ite de bak!" Kulleteyn ve çevresinin halkından bir
parça durumuna gelmiş olan bu it umutla gelmişti. Başını bir oraya
bir buraya uzatıyor; ama gözleri râtib kazanında ve bu kazandan alınıp
dağıtılanlarda. Yani fakilerin "rızkında". Yalanıp yalanıp duruyordu.
"KalTır oğlu kaffır"! Osso görüp "huylandı". Hınçlanmıştı zaten.
Öylesine bağırıp azarladı ki, durumun ciddiliğini anlamakta
ortalık iti, hemen uzaklaşma gereğini duydu ve arada bir
dönüp arkasına baka baka geçip gitti.
Çeşitli yemeklerin, katı, Sivı şeylerin oluşturduğu karışım,
öylesine bir lezzetle yeniyordu ki, en çekici yemekler yenirken bile o
lezzet, o iştah görülmezdi kolay kolay. Karışımı, ekmeklerine almış
olanlar, dökülmesin diye önce sağdan soldan yalıyorlardı. Hem de ne
yalayış. Sonra iştahla ısırışlar. Ne var ki herkesin aldığının birazının
sonraya bırakılması gerekti. Öğlesi, akşamı vardı. Öğlesi akşama,
akşamı da yatsıya doğru. Herkes kalanı saklamaya yönelmişti.
Saklıyorlardı. Hem de saklayış!!! "Hazine" saklar gibi...
31