turan-dursun-kulleteyn

Jandarmaların tüyler ürpertici aşağılamaları, d^irtüklemeleri
arasında hoca ceketini çıkanp verdi oğluna. Oğlan, bir sürü şeyin
doldurulduğu cepleri orada bir yere döktü ve nüfus kâğıdını buldu.
Sevinçle babasma verdi.
Hoca nüfus kâğıdını jandarmalara uzattı. Jandarmalar alıp
bakülar.
- Askerlik y^mamışsm sen.
- Yapüm, orada yazılı.
- Ananın, kannm a.'ında mı yazılı, nerede yazılı
Artık hoca dayanamadı. Korkudan arınmış büyük bir öfkeyle,
çekip aldı nüfus kâğıdmı ve gösterdi:
- İşte burada yazılı, terbiyesiz herifler! Sizin mahsadınız başha,
soymah istirsiniz, bende de para - pul yoh. Ellerinizdeki tüfeklere
güvenirsiniz. Yohusa ikizi de burada haklardım pis herifler. Size Türk
askeri denmez.
Jandarmalar hiç beklemedikleri bir karşı çıkışla karşılaşmışlar,
kalakalmışlardı. Şaşkınlıkları geçtikten sonra yine küfürle iki yandan
biraz dipçik kullandılarsa da hoca artık korkmuyordu. Oğlunu da
çekmiş bir yana, ağlamamasını söylemişti.
Jandarmalar "alttan almaya" başladılar. "Kötü niyetleri
olmadığını" söylediler. Karşılarındakinin hoca olduğunu da
bilmiyorlardı. İşini - mesleğini sordular. Hoca tehlikeyi bildiği için
mesleğini söylemedi.
- Çiftçiyim., dedi.
Ama oğlu, babasının ^'imam" olduğunu söyleyince hocalığı da
ortaya çıkmış oldu. Jandarmalar bundan yararlandılar:
- Bir de yalan söylüyorsun "çiftçiyim" diyerek. Hoca olduğunu
saklıyorsun. Büyücülüğün - üfürükçülüğün anlaşılmasın diye..
Köylerde senin büyü, üfürük yaptığını söylediler. Biz de onun için
senin peşine düştük. Ve şimdi yakaladık. Seni Karakola götüreceğiz.
Bir sürü de dayak ye Mada, aklın başına gelsin.
- Büyü, haramdir, ben öyle şey yapmam.
- Sen derdini Karakolda anlat Haydi gidiyoruz.
232