Lamure Dergisi 11

Mustafa Özçelik
KADIN VE ATEŞ
Sarı bir başağın rüyasından
Ocak başında
Gelecek kurar bir kadın
Kadın ki anadır
İnce uzun bir nehirden geçmiştir
Köprü ortasında bekleyip
Sulara bırakmıştır bütün hikâyesini
Uyusa kıyametler kopar gözlerinde
Çocuğunun ağladığı gece
Çocuk uyur ve kadın
Evin rüzgârlı eteklerinde
Bir hasreti kuşanıp
Karşı dağlara bakar
Gidip de gelmeyen var
Hangi iklimden ses bekler, bilinmez
Kadın ki anadır
Sevdasıdır yiğidinin
Bir ninni tutturur
Bir türküye sığınır
İçinin düşmanlarına karşı
Burası dünya.
Gece gece gece
Burası dünya ve biz artık çok sıkıldık.
Oyun bitti, zifiri karanlıkta belalar uçuşuyor
Dünyanın yalanları, uçakları ve bombaları arasında solup giden ömrümüzü
Kuşa çeviren yasalardan, yönetmeliklerden, nizamnamelerden sıkıldık
Telefon seslerinden, akıp giden televizyon görüntülerinden,
bilgisayar tıkırtılarından, gazete hışırtılarından
Alıp başımızı gitmek istiyoruz
Alıp başımızı sana gelmek istiyoruz
Sana gelmek
Sana gelmek, orada kalmak istiyoruz
Çok unuttuk hatırlamak istiyoruz
Başımızın okşanmasını, gözyaşımızın silinmesini, kolumuza girilmesini istiyoruz
Yağmurunu ve meleklerini yeniden istiyoruz
Rüzgârın sesini, ırmağın sesini,
Dağların dağ, denizlerin deniz, kadınların kadın, çocukların çocuk
Erkeklerin erkek, ekmeğin ekmek, nanenin nane olduğu bir dünyayı yeniden isterken
Seni istiyoruz aslında Bunu söyleyemiyoruz
40