Fronda21-22

ani Csurka nie umieli porozumieć się z dziennikarzami, redaktorami, inteligencją...z całym społeczeństwem!Gyórgy Konrad, niegdyś opozycyjny literacki gwiazdor-polityk ze ZwiązkuWolnych Demokratów, członek Rady Krajowej ZWD i jednocześnie wirtualniekierującej partią inteligenckiej grupy, swego czasu nominalny przewodniczącyKarty Demokratycznej, jak koronowany cesarz chciał, byWęgierska Partia Socjalistyczna, która zdobyła absolutną większość w wynikuwyborów 1994 roku, mianowała premierem polityka otwierającego listęZWD. Ta lekceważąca wolę większości antydemokratyczna postawa nienadwerężyła jego niepodważalnego autorytetu w kołach socjalistycznych i liberalnychani w kraju, ani za granicą. W eleganckim roztargnieniu pominiętotakże fakt, że jeden raz z całą pewnością współpracował on z policją polityczną.(Czy wiedzieli o tym pisarze niemieccy wybierający go do władz swejakademii? I czy donoszenie węgierskiej Stasi podlega innej ocenie niż niemieckiej?)Konrad jest pisarzem, ostatnio lubi pisać na temat kwestii żydowskiej, zakażdym razem co innego. Ale przecież on jest tylko polityzującym pisarzem,względnie piszącym politykiem. Jeszcze przed zmianą systemu, w jakimś lewicowo-liberalnymujęciu d la Hongrois, wyraził się następująco: „w jakiś sposóbwystąpiłem z żydostwa" i „jeśli Żydzi kolektywnie przyjmują zasługi znoszeniacierpień, niech kolektywnie wezmą na siebie odium ich powodowania".Ale kiedy w 1997 roku w formie tomiku opublikowano jego prace, powyższeteksty w cudzysłowach jakoś się zagubiły. Wygląda na to, że z czasem wzmocniłysię jednak jego związki z żydostwem. 36Wedle słów Andrasa Mezei,w ostatnim czasie życie publiczne zapełniło się koniunkturalnymi Żydami.Z poniższych słów Konrada z całą pewnością czerpać mogli inspiracjęi Domokos, i Csurka: „Wskazane jest, aby Żydzi nie napływali tłumnie do politykii aby ich dokonania były raczej osobiste. Niech Żydzi narzucą sobiepewną rezerwę samoograniczenia, która pasuje do człowieka przyjmującegoZIMA-2000 123