Fronda21-22

- Co, co. Nie taka sprawa prosta - znowu urwał.- To właśnie ty. Dochodzimy do ważnego punktu, masz powiedzieć cośznaczącego, wtedy rozkładasz ręce. Stawiasz pytania, ale boisz się, że odpowiedźzmusiłaby cię do zmiany. Zastanawiałem się później, skąd wzięła sięwe mnie odwaga do mówienia w ten sposób. Nie potrafię tego wytłumaczyć.Może rozdrażnił mnie jego ton. Może odczułem w nim, gdzieś na samymdnie, odrobinę prawdziwej tęsknoty, zamkniętej w murach dzisiejszych przesądów.Zapragnąłem potrząsnąć Tomaszem, przedrzeć się przez wały słówi teorii skutecznie odgradzających jego duszę od Światła Prawdy.- Nie, to nie to. Po prostu wszystko jest takie lekkie, powierzchowne.Włącznie ze mną. Co ja robię w tej rozmowie i co ma jej wynik do mnie? -wydawało się przez chwilę, że Tomasz odejdzie. Wszakże przezwyciężył się.- Zresztą, dobrze. Przypuśćmy, że na chwilę o tym zapomnę. Myślę sobie, że,gdyby Bóg miał prawo istnieć, byłby sędzią, ostatnią instancją. Musiałbymieć prawo mnie osądzić, a ja miałbym obowiązek uznać Go. Z drugiej strony,gdy patrzę na nasz świat niezawinionego cierpienia, głupoty, marnościi nędzy, widzę pustą dziurę.- A ja widzę dobro. Nie żadną dziurę, ale Stwórcę - przerwałem mu.- Stwórcę? Powiedziałbym raczej kogoś Obcego - w międzyczasie znaleźliśmysię w moim mieszkaniu. Piliśmy herbatę. Do pokoju wpadał głos telewizorazza ściany, zagłuszany przez jazgot rocka - mój sąsiad lubił otwieraćokna na oścież. W ten wieczorny rozgardiasz wdał się jeszcze świergot wróbelka.- ...kogoś nieobliczalnego. Do tego stopnia, że nie mogę nawet powiedzieć„kogoś". Wolę uznać, że rządzi samowola. Absolutna anarchia. Bezsystemowość.Cierpienie, radość, smutek, pożądanie - fakty bez związku. Ja -zbiór faktów bez związku. Rozłazi się cały świat. Giniemy jak ślepe krety. Niema kogo karać ani nagradzać. Człowiek to ryba wyrzucona na piasek. Comożna powiedzieć o widzu, którego to cieszy? Nim jest twój Bóg.298 FRONDA 21/22