Fronda21-22

no, czasem nawet smuciła się bardzo, bo wydawało jej się, że bracia zapominająprzez to o rzeczach znacznie ważniejszych...- Mamo, ile było tych stągwi w Kanie? - krzyknął Jan przez otwarte okno.- Nie jestem jeszcze aż tak głucha... Sześć - odpowiedziała po chwili namysłui zaraz mimowolnie roześmiała się na wspomnienie wyrazu twarzysług, gdy usłyszeli starostę, chwalącego „wodę", której przed chwilą nabrali.Nawet Miriam, czyli Jasnowidząca, nie mogła przewidzieć, że wino będzietak wyborne.- Z czego się mama śmieje? - spyta! już ciszej Jan.- Napisz o głupich minach służących! - powiedziała wycierając rękawemłzę spływającą po jej niegdyś gładkim policzku.- Mamo! To poważna historia o doniosłym znaczeniu teologicznym. -Maryja nie usłyszała jednak końcówki zdania, gdyż zagłuszył ją jej gwałtownywybuch niewinnego, prawie dziecięcego śmiechu.Przechodzące drogą starsze siostry pokiwały z dezaprobatą głowami. Toprzecież nie wypada, żeby taka podeszła w latach osoba, licząca już prawiedziewięćdziesiąt wiosen i do tego powszechnie szanowana, śmiała się przedwłasnym domem jak dziecko, które pierwszy raz w życiu zobaczyło ulicznegoaktora.Maryja tego jednak nie spostrzegła, zamknęła bowiem oczy, chwilę milczała,po czym szeptem zaintonowała modlitwę, której nauczył ją Jezus, do ułożonejprzez siebie melodii: Awinu szebaszamaim itkadasz szemeha tawu malhuteha...(16.01.2000)KAROL MADAJZIMA-2000 25