Fronda21-22

dzie. Z pewnością podobała się mężczyznom. Zanim zamknęła się w swej„celi", przyjaźniła się z wieloma niebanalnymi osobami. Dlaczego więc pozostałasama? Być może żaden z jej wybrańców nie był w stanie ofiarować sięjej w taki sposób, jaki ona uważała za uczciwy - czyli w sposób bezwzględny.Być może w konfrontacji z miłością przeważył strach przed utratą własnejniezależności. Poetka bała się kochać, bowiem obawiała się, że śmierć kochanejosoby byłaby stratą niemożliwą do zastąpienia. W jednym z wierszy Dickinsonstwierdza, że „fizyczne" życie razem z pełnym zachowaniem własnejintegralności jest niemożliwe. Jedynie kontakt „ponadzmysłowy" pozwalasię spotkać z kimś drugim:Musimy więc się łączyć - osobno -Ja tutaj - ty tam - nie inaczej -Otwierając na oścież drzwi -Modlitwy - i Oceany -I białe pożywienieRozpaczy -(tłum. Ludmiła Marjańska)Galeria kochankówJednym z domniemanych kochanków Emily Dickinson miał być aplikantw firmie prawniczej jej ojca, niejaki Benjamin F. Newton. Ten młody, inteligentnyczłowiek wyjątkowo silnie przypadł jej do gustu ze względu na sweliterackie zainteresowania. Chętnie dyskutował z Emily, namawiał ją do pisania,podsycał jej ambicje. Związek ten jednak nie mógł się rozwinąć, bowiemojciec Emily nigdy nie zgodziłby się na ślub córki ze swym zdolnym,ale biednym podwładnym.Innym mężczyzną, który miał wielki wpływ na życie poetki, był pastori popularny kaznodzieja Charles Wadsworth, którego poznała w trakcie pobytuw Filadelfii w 1855 roku. Prowadzili ze sobą bardzo ożywioną korespondencję.Chociaż widzieli się tylko kilka razy, wielu spekuluje, że nieszczęśliwamiłość do Wadswortha była przyczyną głębokiego kryzysupsychicznego Emily około 30 roku życia, który zaowocował „wybuchem wul-ZIMA 2000 347