Fronda21-22

czyna... W takich przypadkach decyzja nie należy do zainteresowanego, potrzebny jest za tonamysł, czy dany kandydat jest dla partii korzystny, czy też dzięki niemu traci głosy" („Szombat"1995, nr 1, s. 8). Pal Bodor na lamach „Nepszabadsag", Tamas Gaspar Miklós w „MagyarNarancs", Andras Bruck w „Elet es Irodalom" wielokrotnie wspominają, że w „Nepszabadsagu"zarówno wśród redaktorów na kierowniczych stanowiskach, jak i pomiędzydziennikarzami, jest wielu Żydów itd.71 Może stało się tak dlatego, że wśród pracowników kancelarii jest wielu kluczowych oficerówAVH, dawnych pomocników kata, a jeden z jego synów, Tamas Bauer, jest posłem z ramieniaZWD. Nie jest interesujące, co komu zrobił jego ojciec. Jeśli jednak morderca z AVH czerpiekorzyści z powiązań rodzinnych, jest to już co najmniej przykre jako sprawa publiczna.72 Kiedy zgodnie z testamentem rodzina składała do krypty prochy Miklósa Horthyego, arcytolerancyjnileninowscy chłopcy z Karty judzili na wszystkie możliwe sposoby, od kontrhappeningów,po wciągnięcie w to mediów. Za to w roku 1997, kiedy w Bazylice odbywał się ślubarcyksięcia Gyorgya Habsburga, który relacjonowała telewizja, uznano za naturalne, że w ceremoniibiorą udział i premier Gyula Horn, prezydent Arpad Góncz i minister spraw wewnętrznychGabor Kuncze. I nic nie słyszałam o groźbie restauracji monarchii.73 Mihaly Kornis, Fragment dziennika, „Elet es Irodalom", 24.10.1996. Por. Istvan Elek, Niespokojneskrajności, w: Mieszczanin i jego wiek, „Osiris" 1997, s. 220-221.74 „Większości parlamentarnej sześciu partii - w tym całej opozycji i prawicy - nie można określićmianem godnych zaufania antyfaszystów"- stwierdził Janos Hajdii z WPSna Forum Sit Postępowych („Uj Magyarorszag", 13.12.1995). A tak mówił o tym FerencKószeg z ZWD: „W każdej partii opozycyjnej można odnaleźć radykalny prawicowy element"(„Magyar Nemzet", 13.05.1997).75 Cytowałam już tę wypowiedź w tekście Zaległa sprawiedliwość amerykańskim okiem. Pytania bezodpowiedzi, zatrute życie publiczne („Magyar Nemzet", 22.11.1997). Artykuł ten omawia opublikowanąw czasopiśmie „Prospect" pracę Anne Applebaum.ZIMA-2000 145