Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

członkiem braci spod znaku „BłękitnegoKrzyża”, musi w gronie ratownikówznaleźć dwie bratnie dusze, które - takjak on - uważają, że może spróbowaćzostać ratownikiem górskim i potwierdząto jako członkowie wprowadzającyna stosownym kwestionariuszu.Po spełnieniu tych wymagań zostajesię ratownikiem kandydatem, któryprzechodzi wiele specjalistycznychszkoleń (ratownictwo ścianowe, jaskiniowe,lawinowe) oraz z zakresu udzielaniapierwszej pomocy w szkołachdo tego przystosowanych (wymógzależy od indywidualnych wymagańw poszczególnych Grupach GOPR).Staż kandydacki trwa minimum dwalata i nie można go skracać. W trakciestażu należy pełnić dyżury ratowniczepod okiem doświadczonych ratowników,nie mniej niż 120 godzin rocznieKiedyś pewien pan, który uległwypadkowi na stoku, doznał jeszczewiększego szoku, gdy z pomocąpospieszyły mu dwie dziewczyny,czyli ja i koleżanka.i zaliczyć szereg krótkich 2-3 dniowychkursów doszkalających. Zwieńczeniemjest kurs I stopnia, kończący się egzaminem.Po zakończeniu stażu na wnioseknaczelnika Grupy, jej zarząd uchwałąNa zawodach w Rabceprzyjmuje kandydata, który odtąd stajesię członkiem rzeczywistym GOPR-u.Dopełnieniem jest złożenie uroczystegoprzyrzeczenia na ręce naczelnikaGrupy i założenie służbowej odznaki,tak zwanej blachy.Zdarzenie na dyżurze, które Paniszczególnie zapamiętała?Kiedyś pewien pan, który uległwypadkowi na stoku, doznał jeszczewiększego szoku, gdy z pomocą pospieszyłymu dwie dziewczyny, czylija i koleżanka. Nie wierzył, że kobietyteż mogą być ratowniczkami. Z wrażenia,nie mógł wydobyć głosu. Innymrazem pewna turystka z Ukrainy, ubranaw drogi strój narciarski, mieszkającaw luksusowym hotelu, uległa groźnemuwypadkowi. Podejrzewano u niejuraz kręgosłupa. Zawiadomiliśmy pogotowie,ale gdy karetka przyjechała,pani uciekła… Nie miała wykupionegoubezpieczenia, a obcokrajowcy musząje mieć, inaczej płacą za przyjazd pogotowiai leczenie szpitalne.Czym się Pani zajmuje zawodowo?Jestem nauczycielką wychowaniafizycznego, a poza tym trenerem II klasyi instruktorem narciarstwa alpejskiego.Uczę jazdy na nartach dzieci w jednymz nowosądeckich klubów. Jeżdżęz moimi uczniami na zawody narciarskiei liczne treningi, które odbywająsię w Wierchomli, w Limanowej na ŁysejGórze, w Szczawie i Lubomierzu.Jeśli u nas nie ma śniegu, to jeździmyna Słowację, a wtedy wstajemy o piątejrano, żeby trenować na tamtejszychstokach.W jakich zawodach ostatnio brałaPani udział?Startowałam w zawodach ratownikówgórskich organizowanych przezministerstwa spraw wewnętrznych i administracji,które odbyły się 11 marcaw Szczyrku. W slalomie gigancie zajęłamindywidualnie czwarte miejsce, a drużynowo,razem z koleżankami drugie.A oprócz nart, co Panią fascynuje?Podróże. Dość dobrze znam StanyZjednoczone. W czasach studenckichpracowałam tam i jednocześnie zwiedzałam.Byłam w wielu interesującychmiejscach, między innymi nad Niagarą,na Florydzie, w Parku Yellowstone.Teraz marzy mi się wyprawa nad norweskiefiordy.Dziękuję za rozmowę i życzę spełnianiamarzeń.Rozmawiała Małgorzata Kareńska;fot. arch.W austriackich AlpachSądeczanin kwiecień 2009Akcja57