ARTYKUŁ SPONSOROWANYPięćdziesiąt lat systemówmocowań fischerRzetelność i doświadczenie. Zamocowania wklejane.Spośród firm działających na rynku zamocowań silną pozycję zajmuje firmafischer. Niemiecki producent stawia przede wszystkim na innowacyjnośćswoich produktów, co odzwierciedla się w ogromnej ilości patentów orazopracowanych nowych technologiach. Pięćdziesięcioletnia tradycja w produkcjimocowań pozwala każdemu użytkownikowi mieć pełne zaufanie co dojakości, funkcjonalności oraz bezpieczeństwa produktów. Obecnie jednąz najdynamiczniej rozwijających się grup z dziedziny zamocowań budowlanych,w których firma fischer jest liderem, są mocowania chemiczne. Jest to najnowszysposób mocowania konstrukcji stalowych, drewnianych, fasad, elementówwyposażenia budynku oraz instalacji w klasycznych podłożach budowlanych.Zamocowania wklejane są najmłodszągrupą zamocowań budowlanych.Ich przeznaczeniemjest przenoszenie dużych obciążeńpraktycznie w każdym materiale budowlanym,poczynając od betonu (żelbetu),przez wszelkiego rodzaju cegły pełnelub otworowe, a kończąc na materiałachlekkich takich jak gazobeton lub płytykartonowo-gipsowe. Mocowanie z wykorzystaniemkotew wklejanych jest najbardziejuniwersalną metodą kotwieniaw porównaniu z pozostałymi metodamimocowań takich jak: mocowania metaloweczy nylonowo-metalowe. Metoda ta łączyw sobie wszystkie zalety pozostałychgrup zamocowań z dużą wytrzymałością,ograniczoną w wielu przypadkach, jedynieprzez wytrzymałość podłoża.Zamocowania wklejane należą do grupymocowań bezrozporowych. Sposób ichkotwienia polega na dopasowaniu się dootworu zaprawy iniekcyjnej ( FIS V, FISVT, FIS P, FIS EM lub FIS HB) służącej dowklejenia kotwy (RGM, FIS A, FHB II),a po utwardzeniu - do przenoszenia naprężeńpowstających z przyłożonego obciążenia- na podłoże. Z tej cechy wynikajedna z podstawowych zalet tego rodzajuzamocowań. W wyniku bezrozporowegodziałania kotwy możemy w pełni wykorzystaćwytrzymałość (zarówno materiałupodłoża jak i kotwy) do przeniesieniaprzyłożonego obciążenia oraz zbliżyć sięKotwa FHBII z ampułkąi zaprawąiniekcyjnąFIS HBmaksymalnie do krawędzi podłoża i zminimalizowaćodległości między kotwami.Ograniczając odległości między kotwamizyskujemy możliwość zaprojektowaniablachy kotwowej o mniejszych rozmiarach,przez co jesteśmy w stanie ograniczyć jejkoszt, co często nie jest bagatelną sprawą.Zminimalizowanie odległości kotwy dokrawędzi podłoża jest nieodzowne np. przymontażu wszelkiego rodzaju barierek, w wynikuczego pełniej możemy wykorzystaćprzestrzeń zaprojektowanych powierzchnistropów, czy biegów schodowych.Następną zaletą kotew wklejanych jestich uniwersalność. Za pomocą zaprawżywicznych możemy wkleić nie tylkospecjalnie zaprojektowane trzpienie metalowe,ale również, gdy zajdzie taka potrzeba,pręty zbrojeniowe żebrowane orazpręty gwintowane na dowolne głębokości.Firma fischer posiada w swojej ofercie systemgłębokiego kotwienia stali zbrojeniowejnawet do 1500 mm głębokości kotwienia,co często pozwala projektantomkonstrukcji „dokleić” zbrojenie w miejscu,gdzie akurat jest to potrzebne.W przypadku kotwienia w strefie zarysowanejżelbetu wymagane jest zastosowaniespecjalnego trzpienia (FHB II)oraz zaprawy chemicznej (FIS HB). Jestto jedno z najbezpieczniejszych rozwiązańtego problemu, również pozwalającemaksymalnie wykorzystać wytrzymałośćosłabionego podłoża.Sposób montażu kotew wklejanychzależy od rodzaju opakowania zaprawychemicznej, gdzie możemy wyróżnić:■ ampułki – ładunki jednostkowe (najeden otwór, o stałej głębokości) – np.ładunek RM,■ kartusze z zaprawą iniekcyjną – (nawiele otworów o różnej głębokości)– np. FIS V, FIS VT, FIS P, FIS EMlub FIS HB wyciskanych za pomocąpistoletu iniekcyjnego.PrętgwintowanyRGM wrazz zaprawąiniekcyjnąi ampułkążywicznąW obu przypadkach po nawierceniuotworu o odpowiednio większej średnicyod średnicy stosowanej kotwy oraz pooczyszczeniu z pyłu aplikujemy żywicę.W przypadku stosowania ampułki –rozbijamy ją w otworze za pomocą kotwyosadzonej w wiertarce udarowej. Trzpieńkotwy dochodząc do dna otworu, mieszajednocześnie dwa składniki (żywicęi utwardzacz) znajdujące się w ampułce.W przypadku stosowania kartuszaz zaprawą wyciskamy ją za pomocąodpowiedniego pistoletu iniekcyjnegoprzez mieszalnik statyczny nakręcany nakartusz. Ma on za zadanie odpowiedniowymieszać oba składniki, a po zakończonejpracy jest elementem traconym (wymieszanazaprawa u ujścia mieszalnikawiąże wraz z upływem czasu). Natomiastkartusz można używać wielokrotniew różnych odstępach czasu, aż do jegocałkowitego opróżnienia. Zaprawa iniekcyjnaw kartuszach ma jeszcze jednązaletę. Można jej używać do mocowaniaw podłożach otworowych (cegła dziurawka,pustak itp.) Do tego celu należyużyć specjalnych tulei siatkowych (np.FIS HK), które zabezpieczają przed niepotrzebnąstratą zaprawy i utrzymująją przy trzpieniu kotwy aż do momentuutwardzenia W tym przypadku o wytrzymałościukładu kotwa – podłoże decydujezawsze nośność podłoża.Zastosowanie kotew wklejanych chroniużytkownika, w dużej mierze, przedefektami błędów montażowych, którew przypadku innych grup zamocowańmają większy wpływ na bezpieczeństwoużytkowania. Jest to rodzaj zamocowań,który w nowoczesnym budownictwienajpełniej łączy łatwość i prostotę montażuz niezawodnością, co potwierdzająopinie użytkowników zarówno wśródprojektantów, jak i wykonawców na placachbudów.PIOTR BERTMANFischerpolska Sp. z o.o.ul. Albatrosów 230-716 Krakówtel.012 290 08 80fax. 012 290 08 88www.fischerpolska.plinfo@fischerpolska.pl80 INŻYNIER BUDOWNICTWA MAJ <strong>2008</strong>
Zabezpieczenia ogniochronnekonstrukcji stalowychTECHNOLOGIEPożar wywołuje obciążenia o charakterze wyjątkowym, wymagające uwzględnienia przyprojektowaniu w zakresie bezpieczeństwa pożarowego konstrukcji budynku. Istotnymzmianom w czasie pożaru ulegają m.in. właściwości stali.Niezabezpieczone ogniochronnieprofile stalowejuż po 10–15 minutachnagrzewania w warunkachpożaru standardowego osiągajątemperaturę ok. 650–700 o C. Jest totemperatura, w której następuje spadekcech wytrzymałościowych do poziomu20–30% wytrzymałości w temperaturzenormalnej, a w konsekwencji utratanośności elementów konstrukcyjnych.Sposoby zabezpieczaniaogniochronnego konstrukcjistalowychZapewnienie nośności konstrukcjistalowych w warunkach pożarurealizowane jest poprzez chłodzenielub izolowanie elementów konstrukcjinośnej.Chłodzenie polega na ograniczeniuefektów oddziaływań wysokiejtemperatury pożaru za pomocąspryskiwania elementów stalowychwodą. Rozwiązanie to jest rzadkostosowane, gdyż wymaga odpowiednichurządzeń pompowych i rurowejinstalacji wodnej.Izolowanie elementów konstrukcjinośnej polega na oddzieleniu konstrukcjistalowej od stref narażonychna pożar lub/oraz zabezpieczeniupojedynczych elementów.Do pierwszej grupy należy zaliczyćzabezpieczenia grupowe, tj. membranypoziome (np. sufity podwieszone),membrany pionowe (np. ściany oddzielające)oraz sytuowanie elementów nośnychpoza obrysem budynku (rys. 1).W drugiej grupie można wyróżnićdwa typy środków ogniochronnych:■ środki aktywowane termicznie,takie jak powłoki pęczniejące i powłokiabsorbcyjne,■ środki pasywne termicznie, takiejak masy natryskowe i okładzinyMAJ <strong>2008</strong>INŻYNIER BUDOWNICTWApłytowe, a także zabezpieczeniahybrydowe polegające na połączeniuokładzin płytowych oraz masnatryskowych.Wymagania w zakresieodporności ogniowejOdporność ogniowa jest to zdolnośćelementu do spełnienia w określonymczasie określonych funkcji użytkowychw warunkach pożaru. Funkcjete oznacza się symbolami, a przedziałyczasu, w ciągu którego spełnionejest kryterium lub kryteria, określasię liczbowo. W odniesieniu do konstrukcjistalowych, które składają sięzazwyczaj z elementów prętowych, jakbelki czy słupy, stosuje się kryteriumnośności ogniowej oznaczone literą R(Resistance). Kryterium to związanejest z utratą nośności lub statecznościelementu, fragmentu konstrukcji lubcałej konstrukcji oraz przekroczeniemdopuszczalnych wartości granicznychprzemieszczeń, odkształceń orazprędkości ich narastania.Wymagania w zakresie odpornościogniowej konstrukcji budowlanychsformułowane w rozporządzeniuMinistra Infrastrukturyz dnia12 kwietnia 2002 r.w sprawie warunkówtechnicznych,jakim powinny odpowiadaćbudynkii ich usytuowanie,nakazują w budynkachzaliczonychdo klasy odpornościpożarowej A, B, C, Dstosowanie elementówkonstrukcyjnycho odpornościogniowej określonejklasą R 240–R 15.Systemy zabezpieczeńogniochronnychŚrodki aktywowane termicznie– powłoki pęczniejącePowłoki pęczniejące pod wpływemtemperatury wytwarzają warstwęporowatej pianki ograniczającejdopływ ciepła do stali. Procesyzachodzące w materiałach ogniochronnychaktywizowanych termiczniew większości stosowanychtechnologii oparte są na chemiizwiązków węgla i fosforu. Pęcznieniepowłoki rozpoczyna się w temperaturzeok. 250 o C. Woda powstaław wyniku reakcji rozkładu związkóworganicznych w obecności kwasu fosforowegoulega odparowaniu, a powstałepęcherzyki formują „piankę”o właściwościach termoizolacyjnych.„Pianka” ulega dalszemu spęcznieniuw wyniku wydzielania gazów ześrodków pęczniejących. Wielkość powstałychpęcherzyków jest kontrolowanaprzez spoiwo wiążące „piankę”(materiał akrylowy lub epoksydowy)i nadaje jej odpowiednią sztywność.Obecność kwasu fosforowego zapobiegaprzed utlenieniem węglowegoRys. 1. Konstrukcja stalowa poza obrysem budynkuStalowa konstrukcja nośna81