Beləliklə, substansiya aksidensiyanın totallığıdır və bu totallıqda o onların mütləqinkarlığı kimi, daha doğrusu, mütləq gücü kimi, və habelə hər cür məzmunun zənginliyikimi açılır. Amma bu məzmun bu manifestasiyanın özündən özgə bir şey deyil, çünki özüözünə refleks etmiş, məzmuna keçmiş müəyyənlik substansiyanın gücünə çevrilmişformanın yalnız momentidir. Substansiallıq formanın mütləq fəaliyyəti və zərurətingücüdür və hər bir məzmun ancaq bu prosesə məxsus olan momentdir, forma vəməzmunun bir-birinə mütləq çevrilməsidir.Əlavə. Fəlsəfə tarixində substansiya ilə spinoza fəlsəfəsinin prinsipi kimi qarşılaşırıq.Tərifləndiyi qədər də rədd edilən bu fəlsəfənin önəmi və dəyəri ilə bağlı Spinozanınçıxışından bəri çox böyük anlaşılmazlıqlar yaranmış və onun barəsində çox yanaki sözlərdeyilib. Spinozanın sistemini əsasən ateizmdə, sonrakı dövrdə isə panteizmdəsuçlandırdılar; ona panteizmi ona görə irad tutdular ki, Spinoza allahı yalnız substansiyakimi anlamışdır. Bu iradlara nə kimi əhəmiyyət verəcəyimizi biz, məntiqi ideyasistemində substansiyanın yerini gözdən keçirdikdə biləcəyik. Substansiya ideyanıninkişafı prosesində mühüm bir pillədir; lakin o, mütləq ideya olmayıb, zərurətin hələməhdud formasındakı ideyadır. Doğrudur, allah zərurətdir və ya mütləq predmetdir,amma allah habelə mütləq şəxsiyyətdir və bu, Spinozanın çatmadığı məqamdır və elə buməqama görə etiraf olunmalıdır ki, spinoza fəlsəfəsi allahın həqiqi anlayışından – xristiandini şüurunun məzmununu oluşduran anlayışdan arxada qalmışdır. Spinoza soy kökünəgörə yəhudi olmuşdur və onun fəlsəfəsində fikri formada bütün sonluların yalnız keçici,yox olması barədə doğu (şərq) düşüncəsi ifadə olunmuşdur. Bu doğu baxışı, substansialvəhdət haqqında təlim bütün sonrakı həqiqi inkişafın əsasını oluşdursa da onun üzərindədayanmaq olmaz; o baxışda spinozaizm ilə eyni vaxtda ilk dəfə Leybnismonodologiyasında fəlsəfi formada çıxış etmiş batı (qərb) fərdilik prinsipi çatışmır.Əgər biz yenə də Spinozanın fəlsəfəsinə qarşı irəli sürülən ateizm barədə irada qayıtsaq,etiraf etməli olaraq ki, bu irad əsaslandırılmadığı üçün rədd edilməlidir, belə ki, onunfəlsəfi təlimi nəinki allahın varlığını inkar etmir, əksinə, onu tək həqiqi varlıq kimi qəbuledir. Ancaq Spinoza allah haqqında tək həqiqi varlıq kimi söz açsa da Spinoza allahıhəqiqi allah deyildir və odur ki, heç allah deyildir. Axı elə bu haqla biz öz fəlsəfəsindəideyanın bu və ya digər aşağı pilləsində duran bütün başqa filosofları da ateizmdətəqsirləndirə bilərik, bu minvalla biz, habelə nəinki allahı yalnız hökm edən, ağa kimibaşa düşən yəhudiləri və məhəmmədiləri, eləcə də allahı dərk olunmaz, uca və özündəşey kimi baxan bütün xristianları ateizmdə suçlamalı olardıq spinoza fəlsəfəsinə ateizmləbağlı edilən irad əsasən ondan ibarətdir ki, onun fəlsəfəsində fərq və ya sonluluq özününlazımi yerini tutmur və bu fəlsəfi sistem ateizmdən çox akosmizm89 adlandırılmalı idi,belə ki, Spinozaya görə dünya müsbət varlıq anlamında mövcud deyil. Buradan asanlıqlagörmək olar ki, ona panteizmlə bağlı tutulan irada necə münasibətdə olmalıyıq. Əgər çoxvaxt olduğu kimi panteizm adı altında sonlu şeylərə və onların kompleksinə allah kimibaxan təlim anlasaq, onda Spinozanın fəlsəfəsini panteizmdə suçdan azad etməliyik, beləki, o fəlşsəfəyə görə sonlu şeylərin, yaxud ümumiyyətlə dünyanın sadəcə həqiqətiyoxdur; bu fəlsəfə isə əksinə, əlbəttə, akosmizmə inanır.Spinoza fəlsəfəsinin öz məzmununa münasibətdə axsaqlığı onun formasına da aiddir,yəni: Spinoza substansiyanı öz sisteminin başına qoyur, onu təfəkkürün və cazibəninvəhdəti kimi müəyyənləşdirir, ancaq onların bu fərqinə və substansial vəhdətinə necəgəldiyini göstərmir. Sonradan Spinoza məzmunu riyazi metod deyilən metodla araşdırırvə bu üsulla öncə təriflər və aksiomlar verir, sonra isə sübutu təkcə bu sübut olunmamışilkin müddəalarla eyniləşdirməkdən ibarət olan teoremlər irəli sürür.136
Spinoza fəlsəfəsi metodlarının, hətta onun məzmununu və nəticələrini bütünlüklə rəddedən metodlarının ciddi ardıcıllığına görə təriflənsə də, əslində onun formasının daşübhəsiz qəbul olunması nə qədər əsassızdırsa, onun məzmununun tərəddüd edilmədənatılması da bir o qədər əsassızdır. Spinosizmin məzmununun yetərsizliyi ondan ibarətdirki, orada forma məzmuna immanent olaraq başa düşülmür və ona görə də məzmuna dış,subyektiv forma kimi birləşir. Substansiya Spinozada dialektik vasitələnmə mərhələsinikeçmir, bilavasitə qəbul edilir; odur ki, substansiya burada ən ümumi inkarı, mənfi gückimi yalnız özlüyündə çox kiçik və müsbət davamlılığa malik heç bir şey yaratmayan,hər cür müəyyən məzmunu udan qaranlıq bir dərinliyə bənzəyir.§ 152Substansiya mütləq güc kimi, özünə yalnız iç imkan kimi yanaşan və deməli, özünütəsadüf (aksidental) kimi müəyyən edən, ehtimalı dışarılıqdan fərqlənən güc olmasısayəsində özəl bağlantıdır (əlaqədir) (zərurətin birinci formasında olduğu kimi o,substansiyadır). O, səbəbiyyət bağlantısıdır.b. Səbəbiyyət bağlantısı§ 153Substansiya səbəbdir, çünki bir tərəfdən o özünün aksidentallığa keçməsinə əks olaraqözü özünə refleksləşdiyindən əzəli bir şeydir (ursprünqliche Sache), digər tərəfdənsubstansiya, habelə özü-özünə-refleksiyasını, yaxud özünün xalis imkan halını aradanqaldırır, özünü özünün inkarı kimi müəyyən edir və beləliklə nə isə hərəkət, hansısa birqərarlaşmış gerçəklik, amma təsir etməsi prosesi sayəsində habelə zəruri gerçəklikdoğurur.Qeyd. Əzəli bir şey kimi səbəb təsirə münasibətdə mütləq müstəqillik və davamlılıqtəriflərinə malikdir, ancaq yuxarıda göstərdiyimiz kimi səbəbin əzəliliyi eyniyyətdənibarət olan zərurətdə hərəkətə və ancaq hərəkətə keçir. Hərəkətdə səbəbdə olanməzmundan başqa məzmun yoxdur (çünki burada yenə də müəyyən məzmun barədə sözgedə bilər); yuxarıda göstərilən eyniyyətin özü mütləq məzmundur. Ancaq bu eyniyyətdə formanın tərifidir, səbəbin əzəliliyi hərəkət və ya təsirlə aradan qalxır və bu hərəkətdəsəbəb özünü müəyyənliyə çevirir. Bu zaman səbəb yox olmur və təsir tək gerçəklikdənibarət olmur, çünki bu müəyyənlik də bilavasitə aradan qalxır və o daha çox səbəbinözünün özünə refleksiyası, onun əzəliliyidir; səbəb yalnız təsirdə gerçək və səbəb kimimövcuddur.Vasitələnməyə dair birtərəfli təsəvvürə bağlanıb qalan Yakobi ("Briefe über Spinoza",2-ci nəşr, səh. 416-da) cauza sui (və ya effectus sui) yəni səbəbin bu mütləq həqiqətiniyalnız formalizm hesab etmişdir. O da hesab etmişdir ki, allah əsas kimi deyil, əslindəşeylərin səbəbi kimi müəyyən edilməlidir. Səbəbin təbiəti haqqında daha əsaslı düşüncəonu göstərə bilər ki, o, istədiyini əldə edə bilməmişdir. Hətta sonu səbəbdə və onunhaqqında təsəvvürdə məzmuna münasibətdə bü eyniyyət göz önündədir; yağış (səbəb) vətəmizlik (təsir) eynidir, sudur. Formaya gəlincə isə təsirdə (təmizlikdə) səbəb (yağış) özanlamını itirir, amma bununla birlikdə səbəbsiz heç nə olan təsir tərifində ancaq mənasıznəmişlik tərifi qalır.Səbəb səbəbiyyət bağlantısının adi anlamında sonludur, çünki onun məzmunu sonludur(məsələn, sonlu substansiyalarda olduğu kimi) və biz səbəb və təsiri iki müstəqilmövcudluqlar kimi təsəvvür edirik, ancaq biz onları araşdırarkən səbəbiyyət137
- Page 2 and 3:
İÇİNDƏKİLƏR- Birinci nəşrə
- Page 4 and 5:
Georq Vilhelm Fredrix HegelBİRİNC
- Page 6:
anlamında - həqiqətdir. Onların
- Page 9 and 10:
deyimin formal tərəfilə ilgili m
- Page 11 and 12:
§ 2) hüquqi, mənəvi, dini hissd
- Page 13:
haqqında bilik əslində hissi duy
- Page 16 and 17:
üçün ikiləşmiş olmalıdır, b
- Page 18 and 19:
şeyi həll edib artıq hər şeyə
- Page 20 and 21:
xarakterizə olunur. Lakin təsəvv
- Page 22 and 23:
şüurda bilavasitə yoxdur, bizə
- Page 24 and 25:
şey, xassə, iş aid etməməsind
- Page 26 and 27:
təfəkkür məzmunun qaynağıdır
- Page 28 and 29:
ümumiyyətlə, fəlsəfənin əsas
- Page 30 and 31:
həmçinin qanun və ya ümumi tər
- Page 32 and 33:
özü özünün predmetidir. Fikri
- Page 34 and 35:
3) Bu metafizika ehkamlı oldu, bel
- Page 36 and 37:
Ruhun dünyadakı, kosmologiyadakı
- Page 38 and 39:
kimi gözdən keçirilməlidir. Əg
- Page 40 and 41:
ütöv canlıdır. Lakin bütövü
- Page 42 and 43:
1-ci əlavə. Keçmiş metafizikan
- Page 44 and 45:
qırmızının varlığının sarı
- Page 46 and 47:
§ 42) qeyd edildiyi kimi təfəkk
- Page 48 and 49:
fəlsəfəçilik ruhun (təbii, tə
- Page 50 and 51:
antinomiyaların müəyyən edilmə
- Page 52 and 53:
düşüncəyə tutbuğu haqlı irad
- Page 54 and 55:
görə şərtsizdir ki, özünə ya
- Page 56 and 57:
subyektivlik kimi mövcud və fəal
- Page 58 and 59:
fikir, fantaziya və s. asılı olm
- Page 60 and 61:
idrakı məhdudlaşdıran belə ba
- Page 62 and 63:
(Meditationes); De medhodo IV; Epis
- Page 64 and 65:
Qeyd. Artıq qeyd edildiyi kimi, al
- Page 66 and 67:
allaha, qeyri-müəyyən fövqəlhi
- Page 68 and 69:
§ 62) gəlmişdir ki, özünün ir
- Page 70 and 71:
əksinə, inamsızlıqla ora-bura
- Page 72 and 73:
sofistlər özlərini müəllimlər
- Page 74 and 75:
spekulyasiyası haqqında danışı
- Page 76 and 77:
substrat olur. Belə ki, fikir (bur
- Page 78 and 79:
yalnız həmçinin mövcud bir şey
- Page 80 and 81:
abstraksiyaları yerinə gizlicə h
- Page 82 and 83:
Yaranışda yoxluqla eyniyyət kimi
- Page 84 and 85:
(9000 m2) torpaq sahəsini gözdən
- Page 86 and 87: Qeyd. Sonlu və sonsuz arasında ə
- Page 88 and 89: ) Özü ilə mənfi münasibət ink
- Page 90 and 91: keyfiyyəti şeyin varlığı ilə
- Page 92 and 93: Qeyd. 1) Odur ki, aramsız və disk
- Page 94 and 95: etməmək və kəmiyyətin bu iki f
- Page 96 and 97: Deməli, burada qarşımızda hər
- Page 98 and 99: aşqa cür müəyyənləşdirilməs
- Page 100 and 101: kəmiyyət dəyişiklikləri sayəs
- Page 102 and 103: Əlavə. Biz mahiyyət haqqında s
- Page 104 and 105: və bu eyniyyətin özündə olmaya
- Page 106 and 107: Qeyd. Özgəvarlıq artıq burada k
- Page 108 and 109: § 103, əlavə) biz qeyd etmişik
- Page 110 and 111: mövcud varlıqlarının özündə
- Page 112 and 113: kateqoriyası hüdudundan kənara
- Page 114 and 115: ir şeyi görürük. Məsələn, bi
- Page 116 and 117: olduğunu söyləməkdə tamamilə
- Page 118 and 119: metallardakı, kristallardakı məs
- Page 120 and 121: olduğu diqqətdən qaçırılmamal
- Page 122 and 123: § 136) Burada özü ilə eyniyyət
- Page 124 and 125: Lakin güclərin köməyi ilə təb
- Page 126 and 127: fərqlənir ki, təbiət özünün
- Page 128 and 129: özü ilə eyniyyət münasibətidi
- Page 130 and 131: mümkün saya bilərik, çünki hə
- Page 132 and 133: imkandır və beləliklə də şər
- Page 134 and 135: anlamında (yəni önəmli olan ş
- Page 138 and 139: ağlantısından sərfnəzər etdik
- Page 140 and 141: eləcə də sparta xalqının həya
- Page 142 and 143: ÜÇÜNCÜ BÖLÜMANLAYIŞ HAQQINDA
- Page 144 and 145: § 62).Anlayışın məntiqini adə
- Page 146 and 147: Anlayışın abstrakt olduğunu tə
- Page 148 and 149: mühakimədir və ona görə də m
- Page 150 and 151: Öncə gözdən keçirdiyimiz varl
- Page 152 and 153: Xəstəlik bu və ya digər xüsusi
- Page 154 and 155: substansial təbiətə malikdirlər
- Page 156 and 157: inkişafı ondan ibarətdir ki, tə
- Page 158 and 159: İşin bu paraqrafda göstərilən
- Page 160 and 161: § 189Bunun sayəsində formaya mü
- Page 162 and 163: xüsusiliklərinin totallığı kim
- Page 164 and 165: Amma əgər anlayış və obyektin
- Page 166: ilişgidə olurlar. Ximizmdə isə
- Page 169 and 170: olmadıqları (Differenz) sayəsind
- Page 171 and 172: § 205Teleoloji münasibət əsasə
- Page 173 and 174: münasibətdə özünü mütləq hi
- Page 175 and 176: hərəkət etmir. Amma tam eyniyyə
- Page 177 and 178: həm də onun həqiqi birinci pill
- Page 179 and 180: proses çevrəsinə düşür. Amma
- Page 181 and 182: kimyaçı bir parça əti retorta10
- Page 183 and 184: ancaq abstrakt seyri ilə məşğul
- Page 185 and 186: Subyektiv və obyektiv ideyaların
- Page 187 and 188:
İkinci sferada başlanğıcda öz
- Page 189 and 190:
12 Aristotel "Metafizika"da yazır:
- Page 191 and 192:
51 Medius terminus - əqlinəticən