Gabriel Garcia Marquez - Yuzyillik Yalnizlik

gelecekten habersiz, neşeli bir gürültü patırtı içinde akın akın
alana doldular. Karnaval çılgınlıkları doruk noktasına varmış,
Aureliano Segundo da kaplan kılığına girme özlemini gidermişti.
Bağırmaktan sesi kesilmiş halde kalabalığın arasında dolanırken,
bataklıktan gelen anayolda birkaç kişi göründü. Bunlar yaldızlı bir
tahtırevanda, insanın düşleyebileceği en güzel, en çekici kadını
taşıyorlardı. Macondolular, krepon kağıtlarıyla süslenmiş yapma bir
kraliçe olmayıp hermin pelerini, zümrütlü tacıyla gerçek bir kraliçe
gibi görünen bu kadını daha iyi görebilmek için bir an maskelerini
çıkartıp baktılar.
Bu gelişin temel amacının kışkırtma, meydan okuma olduğunu çok kişi sezdi.
Aureliano Segundo ise kendini çabuk toparladı ve gelenleri onur konukları
ilan etti. Sonra Hazreti Süleyman gibi adil ve bilge bir davranışla, Güzel
Remedios ile yeni gelen kraliçeyi aynı tahtta yan yana oturttu. Bedevi
kılığına girmiş olan yabancılar, geceyarısına dek çılgınca eğlenceye
katıldılar, hatta seyredenlere çingeneleri hatırlatan bir ustalıkla
akrobatik gösteriler yaparak, havai fişekler atarak, karnavala daha da renk
kattılar.
Eğlencenin en yoğunlaştığı sırada, biri kıl üstünde duran dengeyi bozuverdi.
-Yaşasın Liberal Parti! diye bağırdı. -Yaşasın Albay Aureliano Buendia!
Tüfek sesleri, havai fişekleri, korku çığlıkları, müziği bastırdı
ve neşe, yerini panik havasına bıraktı. Yıllarca sonra bile yabancı
kraliçenin yaverlerinin, bol Bedevi giysileri içinde tüfeklerini
saklayan askerler olduğu görüşünde direnmeye devam ettiler. Hükümet, bu
suçlamaları özel bir bildiriyle reddetti ve kanlı olayla ilgili
geniş soruşturma yapılacağına söz verdi. Ama işin içyüzü hiçbir zaman
aydınlanmadı ve Bedevi kılığındaki koruyucuların herhangi
bir kışkırtma olmaksızın, tüfeklerini çekip kalabalığa ateş açtıkları
kanısı sürdü gitti. Ortalık yatıştığı zaman, düzmece Bedeviler kasabadan
çekip gitmişlerdi. Alanda bir yığın ölü ve yaralı yatıyordu:
Dokuz palyaço, dört cariye, on yedi iskambil papazı, bir şeytan, üç
halk ozanı, iki Fransız soylusu, üç Japon imparatoriçesi yerlere serilmişti.
O karışıklıkta Jose Arcadio Segundo, Güzel Remedios'u sırtlayıp kaçırdı.
Aureliano Segundo ise, giysileri yırtılmış, hermin pelerini kanlanmış yabancı
kraliçeyi kucağına aldığı gibi eve götürdü. Kızın adı Fernanda del Carpio'ydu.
Ülkenin en güzel beş bin kadını arasından kraliçe seçilmişti. Onu,
'Seni Madagaskar kraliçesi yapacağız' diye kandırarak Macondo'ya
getirmişlerdi. Ursula, ona kendi kızı gibi baktı. Kasabalılar, kızın
suçsuzluğundan kuşkulanacakları yerde, saflığına acıdılar, kıyımdan altı ay
sonra, yaralılar iyileştiği ve o gün ölenlerin birarada gömüldüğü mezarın
üzerindeki son çiçekler de solduğu zaman, Aureliano Segundo, kızı babasından
istemek için, oturduğu uzak kente gitti ve yirmi gün yirmi gece süren bir
düğünle Macondo'da evlendiler.
:::::::::::::::::::::::::
Evlendikten iki ay sonra Aureliano Segundo, Petra Cotes'in