Gabriel Garcia Marquez - Yuzyillik Yalnizlik

çünkü anası babası öldükten sonra, Santa Sofia de la Piedad ne
kasabada kimseyle görüşmüş, ne bir yerden mektup almış, ne de
akrabalarından söz etmişti. Santa Sofia de la Piedad cebindeki bir
peso ve yirmi beş sentle yollara düşmeye kalkınca, Aureliano ona
zorla on yedi altın balık verdi. Sonra odanın penceresinden baktı,
kadının çamaşır çıkınını omuzuna vurup, yaşlılıktan bükülmüş belini
tuta tuta, ayaklarını sürüye sürüye bahçeden geçişini, bahçe kapısını
açıp çıktıktan sonra yeniden sürgüleyişini seyretti.
Santa Sofia de la Piedad'dan bir daha haber alınamadı.
Fernanda, Santa Sofia de la Piedad'ın kaçıp gittiğini duyunca
birşeyler aşırıp aşırmadığını anlamak için bütün bir gün evi araştırdı,
sandık sepet boşalttı, dolapları çekmeceleri didik didik etti.
Sonra ömründe ilk kez ateşi tutuşturmaya kalkışınca parmaklarını
yaktı, Aureliano'dan kendisine kahve pişirmeyi öğretmesini istedi.
Zamanla mutfak işlerini Aureliano üstlendi. Fernanda yine eskisi
gibi uyandığı zaman kahvaltısını hazır buluyor, yalnızca yemeklerini
almak için odasından çıkıyordu. Aureliano'nun soğumasın diye közün üstünde
bıraktığı yemeği alıyor, keten örtüleri serip şamdanları yakarak, on beş boş
sandalyenin karşısına geçip masanın başına oturuyor ve yemeğini yiyordu.
Bu koşullar altında bile Aureliano ile Fernanda yalnızlıklarını
paylaşmadılar. Her biri kendi başına yaşıyor, kendi odalarını temizlemeye,
gül fidanlarının üzerine kar gibi yağan, tavan kirişlerini kaplayan,
duvarları sıvayan örümcek ağlarını yoketmeye uğraşıyorlardı. Đşte o
sıralarda, Fernanda evi cinlerin sardığı duygusuna kapıldı. Evdeki eşya,
özellikle gündelik kullanılan eşya kendiliğinden yer değiştirir olmuştu.
Fernanda yatağın üzerine bıraktığını kesinlikle bildiği makasını arıyor
tarıyor, sonra makası dört gündür hiç uğramadığını sandığı
mutfağın rafında buluyordu. Gümüş takımların durduğu çekmecede hiç çatal
olmadığını görüyor, çatalların altısını mihrabın üzerinde, üçünü banyoda
buluyordu. Hele oturup yazı yazmaya kalkıştı mı, eşyaların cirit atması daha
da ömür törpüsü oluyordu. Masanın sağına bıraktığı mürekkep hokkası sola
geçmiş oluyor, kaybolan kurutma kağıdını Fernanda ancak iki gün sonra
yastığının altında buluyordu.
Jose Arcadio'ya yazdığı mektubun sayfaları, Amaranta Ursula'ya yazdığı
mektuba karışıyordu. Fernanda hep birinin mektubunu ötekinin zarfına koyduğu
duygusuna kapılıyordu.
Gerçekten de birkaç kez öyle oldu. Bir keresinde dolmakalemini
yitirdi. Đki hafta sonra dolmakalemi kendi çantasında bulan
postacı geri getirdi. Kapı kapı dolaşıp kalemin sahibini aramıştı. Fernanda,
önceleri bu işlerin görünmez doktorların başının altından çıktığını,
bunların da peserler gibi ayaklandıklarını sandı. Hatta kendisini rahat
bırakmaları için, doktorlara yakaran bir mektup yazmaya koyuldu. Ama mektubu
yazarken bir iş yapmaya kalktı, odaya döndüğü zaman da mektubu bulamadığı
gibi, yazma nedenini de unuttu. Bir zaman bunları yapanın Aureliano
olduğunu sandı.