Gabriel Garcia Marquez - Yuzyillik Yalnizlik

ermiş oldu. Konuklar, onun sanatından çok benliğindeki ikileme
hayran kaldılar. Gülüp eğlenmekten hoşlanan, çocuksu halli bu
genç kızın ciddi bir iş yapamayacağı sanılıyordu. Oysa piyanoya
oturduğunda, Meme bambaşka bir kız oluverdi. Birden olgunlaşıp
büyümüş gibiydi. Ama, Meme her zaman böyleydi. Aslında büyük
hevesi ya da yeteneği yoktu. Salt annesini kızdırmamak için kendini
katı disipline sokmuş, çok çalışmış ve en yüksek notları almıştı.
Onu bir başka dalda eğitselerdi, sonuç yine aynı olacaktı. Meme
daha çocukluğundan beri Fernanda'nın sertliğinden, ya hep ya hiç
ilkesine dayanan kararlarından çok çekmişti. Bu yüzden salt annesinin
gazabına uğramamak için, piyano derslerinden çok daha büyük özverilere de
katlanabilirdi. Diploma töreninde eline tutuşturulan yaldızlı, Gotik
harfleriyle yazılı kağıdın, kendisini ailesinin dediklerini yerine
getirmekten çok, tatsızlık çıkmasın diye boyuneğdiği uzlaşmadan kurtaracağını
düşünüyor ve bir kez diplomasını aldıktan sonra, inatçı Fernanda'nın da,
rahibelerin bile müzelik bir fosil gözüyle baktıkları bu eski model piyanoyu
unutacağını sanıyordu. Okulu bitirdikten sonraki birkaç yıl boyunca bu
düşüncesinde yanıldığını sandı. Çünkü yalnızca evde değil, aynı zamanda
bütün hayır kurumlarının gösterilerinde, okul törenlerinde ve Macondo'da
kutlanan bütün ulusal bayramlarda kasaba halkının yarısını sıkıntıdan
uyuttuğu halde, annesi kızının becerilerini değerlendirebileceğini sandığı
her yeni gelen yabancıyı eve çağırmaktan usanmamıştı.
Meme, ancak Amaranta ölüp de ev yeniden yasa büründüğü zaman piyanoyu
kilitleyip anahtarı bir çekmecenin dibine atmayı başarabildi. Fernanda da
anahtarı kimin, ne zaman yokettiğini öğrenince artık sinirlenmedi. Meme
hünerini sergilemek için düzenlenen bu müzik gösterilerine de, derslerine
katlandığı gibi çile doldururcasına katlanmıştı. Özgürlüğünün bedeliydi bu.
Fernanda, Meme'nin uysallığından öylesine hoşnutluk, onun sanatının
uyandırdığı hayranlıktan öylesine gurur duyuyordu ki, Meme'nin eve
arkadaşlarını doldurmasına, akşamüstleri koruluğa gitmesine, Peder Antonio
Isabel'in izin verdiği filmlere, Aureliano Segundo ya da güvenilir bir komşu
kadınla gitmesine ses çıkarmıyordu. Meme'nin gerçek beğenileri, gerçek
eğilimleri böyle rahat soluk alabildiği anlarda ortaya çıkıyordu. Genç kız,
mutluluğu, disiplinin tam tersi olan uçta buluyor, gürültülü partilere, aşk
dedikodularına, kız arkadaşlarıyla saatlerce kapanıp gizli gizli sigara
içmeye ve erkekleri konuşmaya bayılıyordu. Yine böyle toplandıkları
bir gün, ellerine şeker kamışı likörü geçirmişler, sarhoş olunca çırılçıplak
soyunup bedenlerini birbirlerininkiyle karşılaştırmaya, göğüslerini,
bellerini, kalçalarını ölçmeye başlamışlardı. Meme, içki kokusunu almasınlar
diye naneli pastil çiğneye çiğneye eve geldiği akşamı hiç unutmayacaktı.
Fernanda ile Amaranta, sofraya oturmuş birbirleriyle hiç konuşmadan yemek
yiyorlardı. Meme onların yüzündeki şaşkınlığı ve üzüntüyü farketmeden masaya
oturdu. Bir kız arkadaşının yatak odasında iki saat boyu gözlerinden yaş
gelene kadar gülmüş, korkup ağlamış ve sonunda okuldan kaçıp annesine
piyanoyu en iyisi tenkiye gibi kullanmasını söyleyebilecek kadar bir cesaret
gelmişti yüreğine. Masanın başına oturdu, cankurtaran gibi gelen tavuk suyunu