Gabriel Garcia Marquez - Yuzyillik Yalnizlik

alıktan birini satarak kitap için gereken parayı da sağladı.
Melquiades'in gelişleri seyreldikçe seyreliyor ve öğle güneşinde gitgide
daha uzak, daha silik görünüyordu. Bu arada Aureliano
da Sanskritçe'yi ilerletiyordu. Aureliano, son gelişinde Melquiades'i
göremedi, ancak odada bulunduğunu ve Singapur'un kızgın kumları üzerinde
hummadan ölüm, diye fısıldadığını duydu. O günden sonra da toza, sıcağa,
kurtlara, kırmızı karıncalara ve elyazmalarındaki bilgelikleri talaş tozuna
döndürecek güvelere olan bağışıklığını yitirdi.
Evde yiyecek darlığı yoktu. Aureliano Segundo'nun ölümünün ertesi günü, o
saygısız çelengi getiren arkadaşlarından biri Fernanda'ya gelerek, kocasına
olan borcunu ödemek istediğini belirtti.
O günden sonra her çarşamba, bir çocuk, bir hafta yetecek yiyecekle dolu
bir sepet getirmeye başladı. Bu yiyecekleri Petra Cotes'in gönderdiğini ve
kendisini aşağılamış olan kişiye yardım etmekle, onu aşağılayacağına inandığı
için böyle yaptığını kimse bilmiyordu. Petra Cotes'in Fernanda'ya duyduğu
öfke, sandığından daha çabuk söndüyse de, Petra önceleri onurunu kırmamak
için, daha sonra da onlara acıdığı için yiyecek göndermeye devam etti.
Kimi zaman piyangoya koyacak hayvanı kalmıyor, kimi zaman
kimse lotaryaya yüzvermiyordu. Öyle olduğu zamanlar, salt Fernanda aç
kalmasın diye, Petra Cotes'in günlerce yemek yemediği oluyordu. Petra,
Fernanda'nın cenaze alayını gördüğü güne kadar bunu sürdürdü.
Santa Sofia de la Piedad için, evdeki kalabalığın azalması demek,
yarım yüzyıldır köle gibi çalıştıktan sonra hakettiği dinlenme
fırsatını bulması demekti. Aileye Güzel Remedios'un melek tohumunu ve
Jose Arcadio Segundo'nun gizemli durgunluğunu katmış olan, bu duyguları
açığa vurulmamış kadının ağzından bir tek gün yakınma duyulmamıştı. Bütün
ömrünü içine kapanarak ve çocukları mı torunları mı olduğunu şaşırdığı
çocukların yetiştirilmesine kendini adayarak geçirmişti. Ufak Aureliano'ya
kendi çocuğu gibi bakmış, onun büyük ninesi olduğunu hiç bilmeden bağrına
basmıştı. Santa Sofia de la Piedad'ın farelerin cirit attığı kilere yatak
serip yatması, ancak o evin havası içinde aklın alabileceği bir şeydi.
Kadıncağız bir gece karanlıkta birinin kendini gözlediğini sezerek
korkuyla uykudan fırlamış, karnının üzerinde kocaman, zehirli bir
yılanın dolandığını görmüş, bu olaydan da kimselere sözetmemişti.
Ursula'ya söylemiş olsa, Ursula'nın onu koynuna alacağını biliyordu.
Ama öyle günler geçiriyorlardı ki, verandaya çıkıp da avaz
avaz bağırılmadığı sürece kimsenin kimseden haberi olmuyordu.
Fırındaki hummalı çalışma, ardından savaşın şaşkınlığı, ardından
çocukların bakımı derken, kimse başkalarının mutluluğunu düşünmeye
fırsat bulamamıştı. Onu unutmayan tek kişi, yüzünü bile
görmediği Petra Cotes'ti. Petra Cotes, Sanca Sofia de la Piedad'ın
bir eksiği kalmamasına çalışıyor, sokağa çıkarken giyebileceği yeni
bir çift pabucu, sırtına giyecek giysileri hep o düşünüyordu. Piyangoların