Gabriel Garcia Marquez - Yuzyillik Yalnizlik

çekiciydi ki, Aureliano Segundo onu görünce, yarışmayı masada değil de
yatakta yapmayı yeğleyeceğini mırıldanmaktan kendini alamadı. Daha sonra
kadının, zerafetini hiç bozmadan, sofra kurallarına bütünüyle uyarak yarım
danayı yediğini görünce, bu güzel, çekici ve doymaz filin, ideal kadın
olduğunu inançla söyledi. Yanılmamıştı. 'Fil' denmezden önce de ünü
duyulmuştu: 'Kemik kıran' diyorlardı. Oysa bu sözün aslı astarı yoktu. Fil,
söylendiği gibi bir Yunan sirkinde halka gösterilen sakallı kadın ya da
oburluk kraliçesi değil, bir şan okulunun yöneticisiydi. Çok yemeyi, evlenip
çoluk çocuğa karıştıktap sonra öğrenmişti. Çocuklarına yok vitamindi, yok
ilaçtı diye yapay birtakım iştah açıcılarla yemek yedirmekten kaçınmış,
sağlıklı olabilmeleri için doğal bir iştah duymalarını sağlamaya çalışmış,
bu yüzden de onlara örnek olayım diye kendisi oburluğa alışmıştı.
Çocuklarına aşılamaya çalıştığı ve kendi uyguladığı yöntem, kişinin vicdanı
rahatsa, yorgunluktan tükeninceye dek yemek yiyebilir ilkesine dayanıyordu.
Hiçbir ilkesi olmayan, aklına estiğince oburluk eden adam diye bütün ülkeye
ün salan Aureliano Segundo ile yarışmaya böyle ahlakçı bir görüşle ve
sportmence heyecanla heveslenmiş, evini, okulunu bırakıp buralara gelmişti.
Camila, Aureliano Segundo'yu ilk gördüğü anda, onun midesinin
dayanıksızlığından değil, kişiliği yüzünden yarışı kaybedeceğini anlamıştı.
Birinci gecenin sonunda Fil, hiç yılmadan yemeyi sürdürürken, Aureliano
Segundo bir alay gevezelik ve kahkahayla kendini yormaya başlamıştı. Dört
saat uyku molası verdiler. Uyanınca ikisi de kırkar portakal suyu, sekizer
litre kahve ve otuzar tane çiğ yumurtayla kahvaltı ettiler. Uykusuz
geçen ve iki domuz, bir hevenk muz, dört kasa şampanya tüketilen
gecenin sonunda ikinci sabaha vardıklarında, Fil, Aureliano Segundo'nun
farkında olmadan, sorumsuzluk gibi ters bir noktadan hareketle kendi
yöntemini bulduğunu sezdi.
Bu haliyle, Fil'in sandığından daha tehlikeliydi. Ancak, Petra Cotes
sofraya nar gibi kızartılmış iki hindi getirdiğinde, Aureliano Segundo
patlamak üzereydi.
Fil, -Yiyemeyecekseniz, zorlamayın, dedi. -Berabere kaldığımızı ilan
edelim.
Bunu yürekten söylemişti. Çünkü kendisi bir lokma daha alırsa rakibinin
ölümüne yolaçacağını anlıyor, bu yüzden yemek istemiyordu. Oysa Aureliano
Segundo kadının bu sözünü bir meydan okuma olarak yorumladı ve
kaldıramayacağı kadar fazla hindi yedi. Sonra kendini kaybetti. Ağzı
köpekler gibi köpürerek, acı acı inleyerek, kemiklerle dolu tabağa yüzüstü
kapandı. O büyük karanlığın içinde kendisini yüksek bir kulenin tepesinden
dipsiz bir kuyuya atıyorlarmış gibi oluyordu. Bir an kendine geldi ve bu dibi
gelmez düşüşün sonunda ölümün kendisini beklediğini farketti.
-Beni Fernanda'nın yanına götürün, diyebildi.
Arkadaşları onu eve taşıdılar, metresinin evinde ölmemek için
verdiği sözü yerine getirmesine yardımcı olmanın rahatlığıyla bırakıp
gittiler. Petra Cotes, onun gömülürken giymek istediği çizmeleri boyamış,