Gabriel Garcia Marquez - Yuzyillik Yalnizlik

zorluk çekmeden yüksek sesle çevirmeye başladı. Bu yazılar, Melquiades'in
olaylardan yüzyıl önce yazdığı ve en ufak ayrıntıya kadar her şeyi kapsayan,
ailenin tarihçesiydi. Melquiades yazıları anadili olan Sanskritçe yazmış,
çift sayılı dizeleri Đmparator Augustus'un gizli şifresiyle, tek soylu
dizeleri de Lakedemonya askeri şifresiyle kodlamıştı.
Aureliano'nun aklını Amaranta Ursula'nın sevgisine taktığı sıralarda
çözmek üzere olduğu son şifre de, tarihçenin yazılış biçimiydi. Melquiades
olayları alışılmış zaman düzeninde sıralamamış, yüzyıl boyunca olan günlük
olayları öylesine biraraya toparlamıştı ki, olayların tümü aynı anda oluşmuş
gibi görünüyordu. Bu buluşun büyüsüne kapılan Aureliano, Melquiades'in
Arcadio'ya okuduğu ve aslında Arcadio'nun kurşuna dizilmesini belirleyen
bölümü hiç atlamadan yüksek sesle okudu, sonra cennete
uçan dünyanın en güzel kadınının doğum haberini okudu, babalarının ölümünden
sonra doğan ve yeteneksizlik ya da tembellikten değil de girişimleri
zamansız olduğu için elyazmalarını çözmekten vazgeçen ikizlerin kimliğini
buldu. Yazıların orasına gelince, kendi kimliğini öğrenmek için sabırsızlanan
Aureliano birkaç sayfa atladı. O zaman, geçmişin sesleriyle, eski
sardunyaların mırıltısıyla en amansız özlemlere yolaçan kopuk iç
çekişleriyle yüklü ılık bir esinti başladı. Aureliano rüzgarın farkına
varmadı. Çünkü o anda, kendi kökenini araştırıyor, kendisini mutlu etmeyecek
olan güzel bir kadını aramak için yollara düşmüş şehvet düşkünü bir
büyükbabada kendi oluşumunun ilk belirtilerini buluyordu.
Aureliano onu tanıdı, onun soyundan gelenlerin gizli yolunu izleyerek,
başkaldırmak için kendini veren bir kadın ile tutkusunu onda söndüren bir
işçinin gün batarken buluştukları banyodaki akreplerle sarı
kelebekler arasında Aureliano kendisinin nasıl peydahlandığını anladı.
Okuduklarına öylesine dalıp gitmişti ki, kasırgaya dönüşen
rüzgarın kapılarla pencereleri menteşelerinden söktüğünü, doğu
kanadının çatısını uçurduğunu ve evin temellerini sarstığını hiç farketmedi.
Amaranta Ursula'nın kardeşi değil teyzesi olduğunu ve soyun sonunu getirecek
olan efsanevi hayvanı dünyaya getirinceye kadar Aureliano ile Amaranta
Ursula birbirlerini kanın en girift çıkmazlarında arasınlar diye Sir Francis
Drake'in Rioacha'ya saldırmış olduğunu ancak o zaman anladı.
Aureliano çok iyi bildiği olaylarla zaman yitirmemek için on bir sayfa
birden atladığı anda, Macondo Kutsal Kitapta yazılı kasırganın gazabına
kapılıp dönmeye başlamış bir toz ve taş girdabı haline gelmişti bile.
Aureliano içinde yaşadığı anı anlatan bölümün şifresini çözmeye koyuldu.
Bir yandan şifreyi çözüyor, bir yandan okuduklarını yaşıyor, konuşan
bir aynaya bakıyormuş gibi son sayfalarda yazılı olayları söyleyerek
yaşıyordu. Sonra kendi ölümünün nasıl ve ne zaman olacağını
öğrenmek için bir sayfa daha atladı. Son satıra gelmeden önce, o
odadan bir daha çıkamayacağını anlamış bulunuyordu. Çünkü elyazmalarında
Aureliano Babilonia'nın şifreleri çözdüğü anda aynalar (ya da seraplar)
kentinin rüzgarla savrulup yok olacağı, insanların anılarından silineceği
ve yazılanların evrenin başlangıcından sonuna dek bir daha yinelenmeyeceği
yazıyordu. Çünkü yüzyıllık yalnızlığa mahkûm edilen soyların, yeryüzünde
ikinci bir deney fırsatları olamazdı.