Gabriel Garcia Marquez - Yuzyillik Yalnizlik

Sonra da, Hoc est simplicissimus, dedi. Homo iste statum quartum
materiae invenit.
Peder Nicanor ellerini havaya kaldırdı ve iskemlenin dört bacağı aynı anda
yere değdi.
-Nego, diye karşılık verdi. Factum hoc existentiam Dei probat
sine dubio.
Böylelikle, Jose Arcadio Buendia'nın konuştuğu hokuspokusun Latince olduğu
anlaşıldı. Peder Nicanor onunla anlaşabilen tek insan oluşundan yararlanarak,
Tanrı inancını onun sapıtmış beynine şırınga etmeye çalıştı: Artık her gün
kestane ağacının dibine gidiyor, Latince vaaz edip duruyordu. Ne var ki Jose
Arcadio Buendia, laf kalabalığına kulak asmıyor, kakao mucizesine aldırmıyor,
tek kanıt olarak Tanrının fotoğrafını isterim diye tutturuyordu.
Bunun üzerine Peder Nicanor madalyonlar, tasvirler, bir de Veroniça el
basması bile getirdi. Ama Jose Arcadio Buendia, bunların bilimsel temeli
olmayan sanat işi şeyler olduğunu söyleyerek kabul etmedi. Öylesine Nuh deyip
peygamber demiyordu ki; sonunda Peder Nicanor onu hak yoluna çağırmaktan
vazgeçti, salt insancıl duygularla yanına gitmeye devam etti. Ama o zaman da
Jose Arcadio Buendia, kolları sıvadı ve onu mantık açmazlarına düşürerek,
papazın inancını çökertme çabasına girişti. Bir gün Peder Nicanor,
kestane ağacının altına satranç takımını getirip Jose Arcadio'yu
oyuna çağırdı. Jose Arcadio Buendia, iki tarafın önceden anlaştıkları
kurallara uygun oyun oynamanın anlamı olmadığını söyleyerek
bu çağrıya yanaşmadı. Kuralsız satranç oynandığını hiç görmemiş
olan Peder Nicanor, bir daha satranç sözünü ağzına almadı. Jose
Arcadio Buendia'nın akıllı uslu konuşmasından şaşkına dönerek
nasıl olup da kendisini ağaca bağladıklarını sordu.
Hoc est simplicissimus, diye karşılık verdi Jose Arcadio Buendia,
Deliyim de ondan.
O günden sonra kendi inancından kuşkuya düşen papaz, bir
daha onun yanına gitmedi ve kendisini kilisenin yapımına verdi.
Rebeca'nın umutları yeniden canlandı. Geleceği, kilisenin yapımına
kalmıştı artık. Çünkü bir pazar, Peder Nicanor onlara yemeye geldiğinde
ailece sofraya oturmuşlar, kilise yapıldıktan sonra ne görkemli ayinler,
törenler yapılacağından söz ederlerken, Amaranta, En şanslımız Rebeca
olacak, dedi. Rebeca onun ne demek istediğini anlamayınca da, saf saf
gülümseyerek açıkladı:
-Kilisenin tamamlanışını, düğünüyle kutlayacak olan sensin.
Rebeca konuyu hemen kapatmak istedi. Bu gidişle kilisenin
bir on yıl daha biteceği yoktu. Oysa Peder Nicanor hiç de öyle düşünmüyordu.
Yardımsever yurttaşların eli açıklığı onu iyimser hesaplara sürüklüyordu.
Lokması boğazında kalan Rebeca'nın suskun öfkesine rağmen, Ursula, Amaranta'nın
düşüncesini pek yerinde buldu ve yapımın daha hızla ilerlemesi için hatırı