KADIKOY LIFE 79 DIGI

Festival
yasa maddesiyle 10 yıllık kiracıların sorgusuz
sualsiz çıkartılabilmesi mekânların el değiştirmesine
sebebiyet veriyor. Bir de bu son
birkaç yıldır devam eden tramvay, yol inşaatı
ve başka birtakım inşaatlar insanların dayanamamasına
ve iş yapamamasına neden
oluyor. İnsanlar şu anda kaçıyor. Kaçanlar da
Kadıköy’e ve Beşiktaş’a geliyorlar.
Kadıköy’ün semt algısına nasıl
bakıyorsunuz?
Kadıköy’e Haydarpaşa’dan amors (soyut)
bakıyorum. Böyle karşıdan güzel bakıyorum.
Benim yaşadığım yer Beyoğlu, dükkân
da Beyoğlu’nda. Kadıköy ara ara geçtiğim
bir yer. Bundan 25 sene evvel başka bir
iş yaparken Zeytinburnu’nda oturuyordum.
Hafta sonları oradan vapura binip, o
keyfi yaparak Kadıköy’e gelirdim ve Akmar
Pasajı’nın önünde seyyar tezgâhlar açılırdı.
Oradan kitap alırdım kendime. Dolayısıyla
Kadıköy, evvel ezel bu alışkanlığı ve geleneği
olan, bu anlamda seviyesi yüksek bir yer. Zaten
bunu festivalde de görüyoruz. Çok iyi bir
okur grubuyla karşı karşıyayız. Kadıköy’ün
böyle bir özelliği zaten var. Haldun Taner
Sahnesi, tiyatrolar, sinemalar, başka birtakım
etkinlikler. Bir de Kadıköy, belediyeden
de kaynaklı daha rahat. Beyoğlu’nda bir an
geliyor ki bütün masalar, sandalyeler hurra
kaldırılıyor. Bir an geliyor ki sokak müzisyenleri
engelleniyor. Kadıköy’de öyle bir şey
yok. Daha rahat ve dediğim gibi bu kadar
insanın da hem mekân anlamında, hem
tırnak içinde müşteri anlamında buraya
taşınmış olması, burayı bambaşka bir hale
getirdi. Zaten ilgi ve cazibe merkeziydi, ama
bu biraz daha katlandı diye düşünüyorum.
Sahaflık ile ilgili ne düşünüyorsunuz?
Ben on yıldır sahaflık yapıyorum ama sahaflık
çok eski ve kadim bir meslek. Belki de zamanında
taş tabletler bile alınıp satılıyordu.
Hammurabi Kanunları mesela. Belki birileri
onları alıp sattı. Sümerli ilk şair Ludingirra
var. O dönemde belki de onun şiirleri elden
ele değişiyordu ya da İslamiyet’ten önce
Kâbe’de Muallakat-ı Seb’a vardır. Belki bu
nüshalar sonradan satılıyordu. Bunu bilemiyoruz
tabi ama yazılı olarak bu topraklarda
500-600 senedir bildiğimiz ve her araştırmadan
sonra bu tarih biraz daha geriye doğru
gidiyor. Bir iş kolu bu... Öncelikle kitap kopyalanması
ve çoğaltılarak satılması, tekniğin
gelişmesiyle beraber ise kitapların matbaa
ile çoğaltılmasıyla bir iş koluna dönmüş bir
meslek sahaflık. Mesleki kol olarak da 200 yıl
kadar örgütlenme biçimi var. Osmanlı’da da
Lonca Teşkilatı içerisinde tanınan ve sorumlu
atanan bir pozisyonu var sahaflığın. Böyle
eski ve güzel bir meslek.
Kitap okumanın, kitap okuma
yoluyla kültürlenmenin hayatımızdaki
önemi nedir?
21. yüzyıl, biraz tuhaf bir yüzyıl. Görsel
kültürün yazılı kültürün önüne geçtiği, do-
layısıyla bilginin gerçeğiyle sahtesinin ayırt
edilemediği, simüle edilmiş bir hayatın, Jean
Baudrillard’ın Simülakrlar ve Simülasyon’da
bahsettiği gibi televizyon denen nane yüzünden
simüle edilmiş bir yaşamın önümüze
konduğu ve daha da kolaycılığın insanların
işine geldiği düzene ve dünyaya dönüşmüş
durum var. O yüzden kitabın işi zor. Kitap ile
uğraşanların işi de zor. Bugün herhangi bir
şeyi kitaptan örnek vererek anlatsanız bile,
cahil cühelanın biri televizyonda ya da radyoda
onun farklısını söylediği zaman kitleler
onu kabul ediyor. Bugün bir kitabın en en
en çok bastığı 2000’dir, buna karşılık en kötü
televizyon programı bile onbinlerce izleniyor.
Bilgilenmeyi düzgün yapmaya çalışan, kültürü
özünden almaya çalışan insanlar hâlâ
kitaptan yanalar. Bu bir avantaj tabi...
O yüzden kitapla insanın hukuku baştan beri
var ve devam ediyor. Bu değişmeyecektir.
Eklemek istediğiniz bir şey var mı?
Kadıköy ile ilgili bakış açımdan hareketle
söyleyeyim, Haydarpaşa Garı bu kadar
önemli bir yerken burada sahaf festivali
olmaması büyük eksiklik. Biz sahaflar
olarak bu mesleğin ahlaki bakımdan
hakkını vererek, korsan kitaptan uzak duran
insanlarız. İyi edebiyatın peşinde olan ve
iyi çeviri olan kitapları satmaya çalışan
insanlarız. En önemli şeylerden biri, zaman
zaman kitap tavsiyesi almaya gelen insanlar
oluyor, özellikle de gençler. Bu insanlara
iyi kitapları öneriyoruz. Önerelim ki, kitaba
ilgisi bir sevgiye dönüşsün ve katlanarak
devam etsin.
İstanbul’un en önemli merkezlerinden biri
olarak Haydarpaşa’da bu festivali yapmamız
gerekiyor. Olmuyordu kaç yıldır, şimdi biz
gara kendi çabamızla para ödeyerek, bu
bölümü 15 günlüğüne kiralayarak bunun bir
yolunu bulmuş olduk. Buraya Samsun’dan
da gelen var, Ankara’dan da gelen var,
sadece festival için. Başka şehirlerden gelen
olduğu kadar, Kadıköy’den de gelen insanlar
var. Kadıköylüler ne kadar az tanıtmış da
olsa festivalin farkındalar ve bu anlamda
buradaki insanların arzusu da bu yönde.
Umarım Kadıköy Belediyesi’yle bu konuda
karşılıklı dayanışmaya gidip, bu işi yapacağız
ve gelenekselleştireceğiz. Böyle bir
talebimiz oldu. Hatta her yılın Mayıs ayında
bize böyle bir yer tahsis etsinler, yerleşelim
ve bunu da geleneksel hale getirelim. Her
yıl Mayıs ayında Kadıköy Sahaf Festivali yapılıyor
diye. Ben buraya gelirken arkadaşlara
“Biz kısa vadede para kazanacağımız bir
etkinliğe gitmiyoruz. 2027 yılında onuncusunu
yapacak olacağımız Kadıköy Sahaf
Festivali’nin tohumlarını atmaya gidiyoruz.
Bunu böyle düşünün” diye konuşmuştum.
Hedefimiz bu. Kadıköy ve Beşiktaş’ta, böylesi
merkezi semtlerde, kitap okumanın çok
olduğu semtlerde festival yapmak...
Ocak & Şubat 2018 kadikoylife.com : 73