Yoshiki Biography

สีแดงสดผ้ามันวับกระโดดขึ้นเวที โบกไม้โบกมือไปมาราวกับตอบรับปฏิกิริยาของ
ผู้ชมอย่างร่าเริง
แสงไฟสาดส่องจับจ้องตัวโยชิกิ เขายกมือขึ้น มองตรงไปยังฝูงชน และเดินช้าๆ
ไปที่กลองชุดกลางเวที “ขอบคุณทุกคนในที่นี้ด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะทุกคน เราคง
ไม่มีวันนี้ ผมต้องขอโทษด้วยหากความเห็นแก่ตัวของพวกเราทำให้ทุกคน
โศกเศร้าผิดหวัง ได้โปรดให้อภัยผมด้วย เพราะความอ่อนแอของผมทำให้ X
ต้องยุบวง พวกคุณว่ากล่าวตำหนิผมต่อหน้าได้เต็มที่เลย ไม่ใช่ความผิดของใคร
ทั้งนั้น เป็นความรับผิดชอบของผมเพียงคนเดียว”
นั่นเป็นเพียงความคิดในใจของเขา ภายนอก เขายิ้มรับแฟนๆ ที่ตะโกนร้องเรียก
ชื่อเขา โบกมือให้ เขาเดินมาถึงกลางเวทีที่ซึ่งโทชิยืนหลุบตาลงต่ำ เพลงของ X
ที่บรรจงแต่งขึ้นเพื่อเสียงเขาโดยเฉพาะจะถูกบรรเลงเป็นครั้งสุดท้ายในวันนี้
เมื่อตระหนักถึงความเป็นจริงอันปวดร้าว โยชิกิยื่นมือไปแตะบ่าเพื่อนรักตรงหน้า
เขาเดินกลับไปที่กลองชุด ถอดเสื้อออก เพื่อให้แขนและบ่าไร้ซึ่งอุปสรรคใน
การขยับ ลำคอสวมเฝือกอ่อนเพื่อบรรเทาอาการบาดเจ็บของหมอนรองกระดูก
แต่เขาไม่สนใจสักนิดว่าเขาจะตีกลองไม่ได้อีกแล้วหลังจากคอนเสิร์ตในวันนี้
ท่อนอินโทรเพลง Rusty Nail เริ่มต้นขึ้น เขารัวกลองอย่างบ้าคลั่งทันที สมาชิกที่
เหลือของวงตอบสนองท่วงทำนองเหล่านั้นตามมาติดๆ ฮิเดะรู้สึกได้ถึงความหนักอึ้ง
ภายในจิตใจของแฟนๆ เขาแสดงสีหน้าทะเล้นอย่างจงใจเพื่อผ่อนคลาย
บรรยากาศนั้น
ฝูงชนตอบสนองต่อเสียงร้องของโทชิโดยการตะโกนร้องเพลงสุดเสียง
Oh... Rusty Nail
!321