Listopad 2007 - Farmacja i Ja

i egzekwowano wyniki jak od dorosłych.
Dlatego Barbara nauczyła się, że jej zdolności
i starania nigdy nie są dostateczne.
Wydaje się jej, że nie jest wystarczająco
uprzejma ani pomocna, jej wysiłki są
dalekie od ideału, podobnie jak ona sama.
Odkąd pamięta, towarzyszyło jej uczucie
wstydu, równie dotkliwe, jak strach.
Dorosła Barbara błędnie zakłada, że ma
wpływ na to, co się dzieje. W jej opinii
atmosfera w domu zależy głównie od niej,
podobnie jak efektywność zespołu w pracy,
zachowanie dzieci w szkole i samopoczucie
męża. To nadmierne poczucie
odpowiedzialności nie ma nic wspólnego
z wysokim mniemaniem o sobie. Wręcz
przeciwnie, Barbara ma o sobie bardzo
złe zdanie i marzy o sytuacjach, w których
nie musiałaby odpowiadać nawet za siebie.
Bo akurat za siebie odpowiadać nie
umie. Bywa fatalnym gospodarzem własnego
organizmu – ciągle przemęczona,
cierpiąca na migreny i infekcje, niedospana.
Zdarza się, że zdrowiej odżywia
zwierzęta domowe, bo po prostu szkoda
jej na siebie czasu. Ma wyrzuty sumienia,
gdy podaruje sobie godzinę wolnego na
czytanie, spacer lub wizytę w solarium.
NA RATUNEK BARBAROM
Prawdopodobnie ją znasz. Może jest
twoją żoną, mamą, siostrą, kuzynką lub
kobietą, którą co rano widujesz w lustrze.
Spróbuj jej pomóc, bowiem zbliżają się
święta, które potrafią wpędzić ją w depresję.
Każde sformalizowane spotkanie
rodzinne to dla niej zadanie dorównujące
wysokogórskiej wspinaczce – szereg
wyczerpujących starań i krótka chwila
satysfakcji wieńcząca dzieło.
Przede wszystkim, uwierz jej. Ona nie
czuje się nieszczęśliwa tylko dlatego, że
ma talent do wymyślania i ściągania sobie
zmartwień na głowę. Swoje kłopoty odczuwa
jako realne źródło cierpienia. Nie
potrafi przestać się starać, choć kolejne
działania przysparzają jej następnych
zmartwień. Nie ma sensu namawiać, by
„przestała się przejmować”, bo to tylko
wzmaga jej poczucie alienacji i obawę, że
jest dziwaczką. Nie pomoże wyciąganie
jej z dłoni wazowej łyżki czy szmatki do
czyszczenia, bo usiedzi w fotelu dziesięć
minut, a potem ucieknie do kuchni pod
byle pretekstem. Jeśli chcesz ją zmienić,
czeka cię dużo pracy. Warto spróbować,
gdyż Barbary, które przestały się zamartwiać,
to osoby, o których mawia się,
że można je przykładać na rany.
Rozmawiaj z nią, ale rób to sprytnie.
Znajduj momenty, w których nie jest
zajęta i pytaj chociażby, jak wyglądały
przygotowania do świąt w jej domu.
Słuchaj uważnie, zadawaj pytania
i szukaj w jej opowieściach momentów
dziwnych, nieadekwatnych. Zrozum,
że ona ich nie widzi, to ty musisz
pokazać jej absurdy przeszłości. Gdy
usłyszysz coś zaskakującego, reaguj,
bo tylko w ten sposób uświadomisz
jej, że korzenie wyrzutów sumienia
tkwią bardzo głęboko. Okazuj zdziwienie,
gdy mówi, że odpowiadała za wyniki
w nauce rodzeństwa, oburzaj się, jeśli
wspomni, że do jej obowiązków należało
obsługiwanie gości. Nie bój się, jeśli przywołując
wspomnienia zasmucisz ją. Dopiero,
gdy poczuje smutek dawnej siebie,
zyska motywację do tego, by zmienić coś
w teraźniejszości. Jako dziewczynka nie
Przede wszystkim uwierz Barbarze. Ona nie czuje się
nieszczęśliwa tylko dlatego, że ma talent do wymyślania
i ściągania sobie zmartwień na głowę. Swoje kłopoty odczuwa
jako realne źródło cierpienia.
potrafiła się zezłościć, kiedy stawiano jej
nadmierne wymagania, musi więc uporać
się z tym jako kobieta.
Zrozumienie przeszłości Barbary nie ma
być usprawiedliwieniem jej działań, które
bywają przykre i męczące. Celem jest
odgrodzenie dzisiaj od wczoraj. Powinna
zrozumieć, kim jest i dlaczego. Tylko tak
może zacząć się zmieniać.
BĘDZIE, CO MA BYĆ
Są domy, w których wszelkie uroczystości
odbywają się według pewnego schematu.
Goście i gospodarze wiedzą, że
pewne rzeczy robić wypada, a innych nie.
Należy zjeść wszystko z talerza, mieć
LIFESTYLE
psychologia
dobry humor i świetnie się bawić. Nie
należy brudzić serwety, czytać gazet oraz
obnosić kwaśnej miny. O zakończeniu
takich spotkań marzą po cichu wszyscy,
nawet gospodarze. W innych domach
wszystko
odbywa się chaotycznie. Ktoś siedzi
pod oknem i przegląda kolorowy album,
ktoś inny brzdąka na fortepianie, jeszcze
ktoś już prawie zasypia na sofie, choć
w tym samym pokoju zebrała się grupa
ludzi, którzy zawzięcie o czymś dyskutują.
Z takich spotkań szkoda wychodzić,
nawet jeśli podawane krokiety rozpadały
się pod naciskiem widelca.
Jeśli masz w sobie coś z Barbary Wieczne
Zmartwienie, rozważ, czy warto zaryzykować
w nadchodzące święta. Możesz
jak zwykle przygotować dokładnie program
uroczystości i niepokoić się, czy
wszyscy będą zadowoleni. Wyjdzie lepiej
lub gorzej. Potem będziesz przez kilka
tygodni wspominać, co poszło nie tak,
jak powinno. Możesz też nie planować
niczego i niczego się nie spodziewać.
Założyć, że jedynym celem tegorocznych
świąt ma być twój dobry nastrój i przyjąć,
że masz wpływ wyłącznie na jedną osobę
– siebie. Nie odpowiadasz za samopoczucie
wszystkich wokół, im więcej wolności
im pozostawisz, tym szybciej nauczą
się odnajdywać własne sposoby na osiąganie
zadowolenia. Jeśli tobie uda się
spędzić święta w dobrym nastroju, zapewne
i reszta rodziny poczuje się lepiej.
Wyjdzie wspaniale lub koszmarnie. Może
warto się przekonać?
Izabela Kołodziej
Listopad 2007 Farmacja i ja
39
REKLAMA