Dat Letzt - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

Ick heff anfangs seggt, dat du nich
fromm ween musst, um di över dit
Book to freien. De Geschichten sünd
ok för de Nichtfrommen wichtig, dat
se in uns Welt trechtkaamt: dat se begriept,
to wat wi Festdaag as Ostern,
Pingsten un Himmelfohrt hebbt; dat se
uns christliche Geschichte verstaht
oder den Nah-Ost-Konflikt. En beten
wat schullen dor all von weten. Un de
schönste Oort, dat in Kopp un Hart to
kriegen, is disse Billerbibel.
Wat is an dit Book to bekritteln? Nee,
nich de ostfreessche Spraak – dat heff
ick al afhannelt. Ick heff de een oder
anner Geschicht ut de Bibel vermisst,
ton Bispill de Fründschop von David
un Jonathan. Man wat schallst maken.
Dat Book hett 350 Sieden. Mehr güng
woll nich. Un de Maker von de Bibel
ward sick dor wat bi dacht hebben,
dat de Geschicht von Bartimäus, den
blinnen Bedelmann, de Jesus to Hölp
röppt, wichtiger is. Denn dit is jo en
christliche Bibel – un dor hett dat neje
Testament mehr Gewicht.
Ick wöör mi freien, wenn dit Book veel
leest un bruukt ward – wenn’t nich
anners geiht ok ohn Kinner. Man ton
Vörlesen un Bekieken mit Kinner is
dat natürlich dat Allerbest.
Christians-Albrecht, Anita (Hg.):
Dat groote Bibel-Billerbook up
Platt: Geschichten ut de Rieg ”Wat
uns de Bibel vertellt” up Plattdüütsch,
maalt van Kees de Kort – Übertragen
auf der Grundlage des Textes von
Helmut Haug aus der Ausgabe der
Deutschen Bibelgesellschaft, Stuttgart,
von Anita Christians-Albrecht
und Wilko Burgwal, Burgdorf 2007
Bolko Bullerdiek
Ick Ick frei frei mi, mi, dat dat ick ick leben leben do do …
…
Rezensionen
“Dat lütte Rudl Kinau Book” heff ick in
de Hannen. Un richtig: Dat is lütter as
“Dat groote Rudl Kinau Book”, hett ok
blots half so veel Sieden un half so
veel Texten, negenteihn Geschichten
un twee Gedichten. Op de Ümschlagsied
is jüst so en Foto von Rudl, blots
dat he op dat lütte Book en beten mehr
smustert. De een oder anner mag
denken, dat he dat lütte Book nich
bruukt, wenn he dat groote hett. Man
in dit lütte Book is keen Geschicht
binnen, de wi von dat groote al kennt.
Dorüm fehlt dor ok so wunnerschöne
Geschichten as “Engelsch spoken”
oder “De brune Schimmel”. Ok de
Geschicht, de ick op meist bewunner
“Öber’t Is” is dor nich binnen.
Liekers gifft dat en Reeg feine Geschichten,
typische Geschichten von
Rudl Kinau. Du bewunnerst, wo exakt
he den Geschmack von de Mehrheit
dröppt: He is en beten fromm, man
nich so veel, dat em dat Klauen in de
Suldatentied (“Besorgen”) en slecht
Geweten maken dä. He böört den
Wiesfinger en beten hoch, man nich
so veel, dat he uns op de Nerven
geiht. He maalt de Idylle von Finkwarder
(“Doar wohnt so welk mit hille
Hoar, / mit blaue Oogen, fast un kloar,
/ de wieder nix as Plattdüütsch snackt
/ un noch ehrn eegen Klöben backt. /
Süh, son Oart Lüd wohnt doar.”) – Ok
wenn in sien Tied al de moderne Tied
dor Risse reet, de he anprangern
kunnt harr. Man dat is nich sien Oort.
He levert sien Lesers, wat de söökt. He
hett nich de Gesellschop in’n Blick,
man de enkelten Minschen. Un dor
gifft dat schöne Geschichten, so as
49