Pobierz plik - Grundtvig

może jest jeszcze coś przede mną – pomyślała
jedna z uczestniczek wyjazdu. Europa już nie tylko
nie przeraża, ale przeciwnie, pozwala nabrać
pewności siebie, a tam gdzie jest pewność siebie
pojawia się chęć do działania.
Przychodzi trzeci rok projektu, a w nim czas na
refleksje, którą tak podsumowała jedna z uczestniczek:
Skoro oni, to czemu nie my. Skoro seniorzy
w krajach zachodnich mogą uczyć się języków,
zgłębiać bardziej zaawansowane tajniki komputera,
włączać się w życie społeczne, to przecież
my też tak możemy. Ale w grupie
partnerskiej były też kraje zza naszej
wschodniej granicy, w których aktywizacja
seniorów dopiero raczkowała –
Skoro więc my, to czemu nie oni. Skoro
my mamy już opracowane metody
nauczania seniorów podstaw komputera
i własny podręcznik, to czemu
nie przekazać tego kolegom z Litwy –
niech oni też zaczną. Seniorzy przekonali
się, że mogą zarówno dostać coś
od wspólnej Europy, jak i wnieść coś
wartościowego do niej.
Wyjazd za granicę stanowi dla
osób starszych ogromną atrakcję –
zwykle chciało pojechać więcej osób
niż byliśmy w stanie zabrać. Wybór
uczestników, który zawsze powierzaliśmy
samym seniorom, stał się takim małym ćwiczeniem
demokracji i współpracy w grupie, gdzie
zasady były jasno określone i wszystko odbywało
się jawnie. To naprawdę ważne dla tego pokolenia,
przyzwyczajonego do obyczaju z poprzedniej
epoki, że atrakcyjne rzeczy się „załatwia”.
Prócz wyjazdów zagranicznych najbardziej fascynującym
elementem projektu były wspólne spotkania
nauczycieli i seniorów realizowane on-line
przy użyciu różnych komunikatorów internetowych
(najpierw chatroomu potem Skypa i MSN).
Każdy z partnerów działał inaczej w zależności od
własnych możliwości i zaawansowania komputerowego.
W krajach zachodnich uczestnicy siedzieli
przy własnych komputerach, często w domu, na
Litwie i Węgrzech był to często tylko koordynator
plus jeden słuchacz, u nas ze względu na bardzo
duże zainteresowanie i słabe kompetencje seniorów,
tak językowe jak i komputerowe, zorganizowaliśmy
to inaczej. Grupa uczestników – na
Uczestnicy projektu „www-piękny-wiek” na spotkaniu partnerskim w Pradze,
Czechy, 2006
ogół było to 20-30 osób – korzystała z komputera
i rzutnika, który na dużym ekranie wyświetlał
obraz z monitora. Mieliśmy też do dyspozycji tłumacza.
Temat spotkania był znany wcześniej, np.
„Mój pierwszy kontakt z komputerem”, „Zwyczaje
świąteczne”, „Nasze najpiękniejsze miasta”
itp. Seniorzy z wyprzedzeniem przygotowywali
materiały odnoszące się do głównego tematu,
a w trakcie spotkania wspólnie (o dziwo dość
13