Pobierz plik - Grundtvig

szczególnie spodobał się Litwinom. Wchodzili do
wnętrza chat, rozpoznawali podobne do swoich
dawne sprzęty gospodarskie, interesowali się wystrojem
pomieszczeń. Cypryjki pochłonęła przyroda:
długo oglądały stawy – wolno szły po dywanie
z liści na dróżkach skansenu, przyglądały się też
krzewom pięknie komponującym się z drewnianymi
rzeźbami. Z ogromnym zainteresowaniem
patrzyły na drzewa i spadające z nich liście. Tłem
zdjęć, które robiły, była architektura, ale na pierwszym
planie znajdowały się drzewa. Panie trzymały
w rękach jesienne, kolorowe liście, te same liście
były także głównym motywem ich prac malarskich.
Pobyt partnerów w Zielonej Górze zakończyła
wystawa prac malarskich powstałych podczas
plenerów. Obecna na spotkaniu wileńska malarka
Valerija Tarabildienė zaprezentowała nagrane
na płycie DVD własne niezwykłe obrazy. Jej mąż,
malarz i nauczyciel Kazys Rimtas Tarabilda, życzył
uczestnikom warsztatów, by ogień tu rozpalony
płonął.
Prawdziwość tego stwierdzenia mogliśmy
zweryfikować podczas ostatniego spotkania zrealizowanego
w ramach projektu, które odbyło się
w maju 2007 roku na Litwie. Była to wzruszająca
wizyta. W ciepłej, serdecznej atmosferze spotkały
się zaprzyjaźnione już grupy. W galerii „Dalia”
mieliśmy okazję zwiedzić niezwykle ciekawą
wystawę sztuki wileńskich seniorów. Zwrócił naszą
uwagę fakt, że malują urodę swojego świata
śmiałą kreską, nadają mu zaskakujące nieraz
barwy, korzystając – z dużą swobodą – z różnych
technik. Oprowadzali nas znajomi z pleneru
w Zielonej Górze wykładowcy Vilnius Design
Teaching Centre – Valerija i Rimtas Tarabildowie.
Na ścianach sali konferencyjnej mogliśmy podziwiać
obrazy będące twórczym echem pleneru
zielonogórskiego – domek winiarza ze skansenu,
kościół z Chynowa (dzielnicy Zielonej Góry). Gospodarze
zaproponowali nam ogromnie interesujący
prog-ram pobytu. Postanowili, że poznamy
trzy stolice Litwy: Kernavè, Troki i Wilno.
Barbara (65 lat), słuchaczka uczestnicząca
w tym spotkaniu, tak opisywała swoje wrażenia:
Następnego dnia mieliśmy zaplanowane zwiedzanie
pierwszej stolicy Litwy – Kierniowa (Kernavè).
Zanim tam dotarliśmy, po drodze zwiedziliśmy
pomnik historyczny i przyrodniczy – Las Dębowy
w Duksztach. Była to w pewnym sensie intelektualna
przygoda, jaką zawsze zapewnia kontakt
z odmiennym systemem wierzeń, z dawną religią
i mentalnością społeczeństw, skazanych przed
wiekami na zagładę przez obcych najeźdźców.
(…) Zainteresowała mnie szczególnie jedna z rzeźb
– postać kobiety oplecionej językami ognia, które
przyciska do łona mocną dłonią. Zapytałam, jaką
boginię przedstawia ta rzeźba. Usłyszałam: „To
jest Babita, bóstwo ognia”. (…) Ta Babita nie dawała
mi spokoju, niemal całą noc nie spałam. Nazajutrz
pastelami olejnymi namalowałam kobiecą
postać wyłaniającą się z ciemnego lasu. Z puszczy
pojechaliśmy autokarem dalej, do pierwszej stolicy
Litwy – Kierniowa – siedziby księcia Giedymina.
Dalej już pieszo dotarliśmy do wysokich kurhanów
nad brzegiem Wilii. Mam w pamięci tamtą chwilę.
Schodzimy z tych wzgórz, ciągle w dół, do brzegu
rzeki. Patrzę na rzekę, biorę pędzel w rękę, przede
mną kartka papieru akwarelowego. Zawsze ten
sam niepokój i pokora wobec Pani Przyrody, która
ofiarowuje mi tyle piękna. Czy mój obraz nie
będzie jego profanacją? Malarstwo to prawda
wzruszeń, prawda refleksji... Kolejny dzień naszej
wyprawy – Troki – niegdyś stolica, siedziba książąt
litewskich. Naszym celem jest przede wszystkim
zamek na Wyspie Zamkowej na jeziorze
24