Pobierz plik - Grundtvig

Ze strony polskiej projekt SEVIR realizowany był
w partnerstwie obu wyżej wymienionych organizacji:
Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie
(WBP) i Towarzystwa Polsko- Niemieckiego
w Krakowie (TPNK). TPNK odpowiadało za stronę
merytoryczną, a WBP za organizacyjno-finansową.
Koordynatorem projektu było stowarzyszenie KI-
FAS (Instytut Katolickiego Ruchu Pracowników dla
Ustawicznej Edukacji i Stosowanej Etyki Społecznej
) z Niemiec, pozostałymi partnerami były: uniwersytet
(Uniwersytet Lancaster, Wielka Brytania),
instytucje edukacyjne i eksperckie oraz organizacje
pozarządowe. Partnerzy korzystali ze wsparcia
ekspertów z różnych dziedzin.
Metodologia projektu była następująca: najpierw
dokonano wszechstronnej analizy sytuacji
w krajach partnerskich i innych krajach europejskich,
następnie – po ożywionej dyskusji między
partnerami projektu przy udziale ekspertów
– sformułowano ramowy europejski program
szkoleń. Według niego partnerzy przeprowadzili
szkolenia pilotażowe dla seniorów. Struktura programów
była ujednolicona we wszystkich krajach
uczestniczących w projekcie, ale sposób realizacji
uwzględniał specyfikę danego kraju. Przejawiało
się to możliwością różnego rozłożenia akcentów
na poszczególne elementy szkoleń. Na bazie materiałów
szkoleniowych oraz doświadczeń wyniesionych
ze szkoleń przygotowano dwa europejskie
poradniki. Pierwszy z nich przeznaczony
jest dla osób szkolących seniorów do aktywności
obywatelskiej, drugi – dla seniorów-wolontariuszy
gotowych do podjęcia się misji reprezentowania
interesu swojej grupy społecznej wobec władz,
środowiska lokalnego czy mediów. Poradniki te
zostały wydane we wszystkich językach partnerów
projektu i są publicznie dostępne (w Polsce
w postaci płyt CD). Dodatkowo polscy partnerzy
przeprowadzili jednodniowe szkolenie dla bibliotekarzy
województwa małopolskiego na temat
bibliotek jako ośrodków stymulujących aktywność
obywatelską seniorów.
Analiza sytuacji seniorów w kontekście
aktywności obywatelskiej – perspektywa
europejska
Porównawcza analiza sytuacji w różnych krajach
europejskich doprowadziła do wskazania
elementów wspólnych oraz różnic. Jako najistotniejsze
elementy wspólne uznano następujące
kwestie:
1. Senior XXI wieku ma duży potencjał społeczny
– często jest wykształcony, doświadczony,
twórczy oraz ma czas na aktywne uczestniczenie
w różnych przedsięwzięciach.
2. We wszystkich krajach objętych projektem
i wielu innych krajach europejskich rośnie
społeczna świadomość zmian demograficznych
i ich skutków, a także wzrasta aktywność
seniorów.
3. Potrzeby ludzi starszych są w mniejszym lub
większym stopniu ignorowane w życiu społecznym
oraz przez polityków. Ich interesy
zdają się być mniej istotne niż te artykułowane
przez inne grupy społeczne i organizacje
lobbingowe. Często rola seniora w społeczeństwie
postrzegana jest jedynie jako „biorcy”
pomocy socjalnej i obiektu szczególnej troski
dla systemu publicznego ochrony zdrowia.
W takich warunkach konieczne jest, aby seniorzy
sami zabrali głos, gdyż tylko w ten sposób
ich postulaty zostaną usłyszane.
4. Jest wiele barier dla publicznej aktywności
seniorów. Podstawowymi są problemy zdrowotne,
niedostatki materialne oraz edukacyjne,
a także braki umiejętności korzystania
z aktualnie stosowanych technik komunikacyjnych
i informacyjnych (komputery, Internet).
Szczególnie dotkliwie odczuwane są te
ostatnie. Pokolenie seniorów zostało bowiem
skonfrontowane z postępem mającym charakter
przełomu, a nie ewolucji. Należy zauważyć,
że problem ten odnosi się do aktual-
58