Pobierz plik - Grundtvig

Moduł drugi obejmował problematykę związaną
z: metodami analizowania i określania potrzeb
grup społecznych – głównie seniorów, rolą i funkcjonowaniem
inicjatyw społecznych oraz z określeniem
barier dla aktywności społecznej wraz
z metodami ich usuwania i łagodzenia.
Przedmiotem modułu metodologicznego były
następujące zagadnienia: (1) reprezentowanie interesu
grupy seniorów, ogólne zasady i konkretne
przykłady (gdzie, jak, kto); (2) integracja środowiskowa:
zasady i praktyka; (3) pozyskiwanie
wsparcia dla działań – komunikacja społeczna,
marketing, public relations; (4) praca zespołowa –
budowania zespołu, psychologiczne aspekty pracy
w grupie, zarządzanie i współpraca; (5) zarządzanie
konfliktem; (6) budowa sieci oraz zasady
negocjacji i lobbowania na rzecz interesu grupy
społecznej; (7) elementy wiedzy finansowej.
Adresatami szkoleń byli seniorzy-kandydaci na
trenerów oraz potencjalni wolontariusze. Harmonogram
zakładał zastosowanie mieszanego i interaktywnego
podejścia: zajęcia typu wykładowego
były ograniczone do minimum, na korzyść zajęć
warsztatowych. Tematyka szkoleń dla seniorówwolontariuszy
i dla kandydatów na trenerów była
podobna, jednak inaczej zostały rozłożone akcenty,
co znalazło odbicie w liczbie godzin poświęconych
na poszczególne moduły i tematy.
Prowadzącymi szkolenia były osoby należące
do młodszego pokolenia, które potrafiły jednak
nawiązać świetny kontakt z seniorami.
Doświadczenia płynące ze szkoleń
pilotażowych
Na ogłoszenie o kursach i szkoleniach odpowiedzieli
w praktyce głównie ci seniorzy, którzy
wcześniej okazywali zainteresowanie życiem publicznym
(w swoim mieście, we własnej dzielnicy),
aktywnością obywatelską (członkowie stowarzyszeń)
oraz nauczyciele.
Na podstawie przeprowadzonych szkoleń, podczas
których czas poświęcono głównie na uzyskanie
wiedzy i umiejętności metodologicznych,
można bez wątpienia stwierdzić, że powinno się
stosować dwa warianty kursów:
długotrwałe i mniej intensywne (dla osób mających
mniej czasu lub rozpoczynających proces
nabywania potrzebnej wiedzy);
krótkotrwałe i bardziej intensywne (dla osób
mających więcej czasu i motywacji, a także
posiadających już pewną wiedzę merytoryczną).
Dobór kandydatów do poszczególnych wariantów
powinien następować po krótkiej rozmowie
kwalifikacyjnej tak, by ustalić profil poszczególnych
grup pozwalający na zoptymalizowanie
efektów szkoleń.
Wnioski ogólne z projektu – perspektywa
europejska
Tam, gdzie dotychczas brak struktur, strategii
i inicjatyw, należy je stworzyć, zarówno na poziomie
krajowym, jak i społeczności lokalnych (gminy,
dzielnice) i regionalnych.
Poza strukturami i programami państwowymi
niezbędne są organizacje seniorów działające
w społeczeństwie obywatelskim, których
zadaniem jest reprezentowanie interesów osób
starszych w życiu publicznym oraz wobec decydentów
politycznych. Ich budowa, choć niekiedy
trudna, powinna być uznana za ważne zadanie
na najbliższe lata. Pomocne może być korzystanie
z dobrych praktyk, których w Europie nie brakuje.
Edukowanie społeczeństwa (samych seniorów,
ale też władz i administracji publicznej oraz ogółu
ludzi) jest kluczem do poprawienia sytuacji osób
starszych.
Poszczególne kraje powinny szybko opracować
i wprowadzić własne podejścia do dyskutowanego
zagadnienia, uwzględniając z jednej strony
62