Leren van tegenspraak en tegenwicht

Verantwoording
Dit essay is gebaseerd op onderzoek dat in 2006, 2007 en 2008 onder
mijn begeleiding is uitgevoerd door drie groepen fellows van de nsob
in het kader van de atelierfase van hun mpa-opleiding.
De eerste groep bestond uit Isabel van de Geer, Hermien Hendrikx,
Jaco van Hoorn, Jaap Kok, Anja Leemans en Stefanie Spekreijse. Zij
zijn de auteurs van “Geef ruimte aan tegenwicht - Hoe de professional
leert…” waarin het leren door professionals en managers van resultaatsturing
centraal staat (2006).
De tweede groep had als leden Wim Bogaert, Khalid El Aassaoui,
Marjan Hanrath, Marc Koster van Groos en Bert Westland. Zij schreven
“Beleid en toezicht; nieuwe ambities in leren” (2007).
De derde groep bestond uit Lenny Bosman-Koch, Hans van den Hul,
Maxwell Keyte, Jan Wiebe Land, Serge Lukowski, Paul Strijp en Jelleke
Truijen. Hun “Inspireren kun je niet leren” ging over het leren van leiderschap
(2008).
De schaal van het onderzoek van de fellows maakt geen volledig representatieve
uitspraken mogelijk. Bij elkaar genomen bieden zij wel
een mooi beeld van leren in overheidsorganisaties. De fellows hebben
inspiratie gevonden in het werk en de colleges van velen. Hoewel niet
alle namen daarvan zijn opgenomen in dit essay, is wel gestreefd naar
een zo compleet mogelijke opname van referenties. Met name de tussentijdse
feedback van Hans de Bruijn en Paul ’t Hart was waardevol.
Veel bijeenkomsten en discussies met de fellows staan in het geheugen
gegrift. Ik wil hen bedanken voor het vele harde werken: door de
resultaatsturing, het toezicht en de soms dwingende feedback van hun
begeleider moesten ook zij vechten voor ruimte en tegenwicht.
De leden van de denktank van de nsob hebben waardevol commentaar
geleverd op een eerdere versie van dit essay.
Leren van tegenspraak en tegenwicht 41