HAZAR WORLD - SAYI: 34 - EYLÜL 2015

www.hazarworld.com
14
önemli filmlerden biri de A. Ladaşev’in
1935 yılında yaptığı “Ben Döneceğim”
isimli filmidir. Film, Türkmen yazar Oraz
Taşnazarov’un “Batrak” isimli şiirinin
beyaz perdeye uyarlamasıdır. Bu filmin
büyük başarı elde etmesiyle birlikte Türkmen
sineması tüm Sovyet ülkelerinde
beyaz perdeye yansımış oldu. Filmin Türkmenistan
gösteriminde elde ettiği başarı,
dönemin “İzvestiya” gazetesinde de şu
şekilde yer aldı: “Sovyet Türkmenistan’ının
başkenti olan Aşkabat, kendi caddelerinde
pankartlarla, müzik ve orkestrayla seyircinin
bu kalabalıkla gittiğini görmemişti.”
1930’lu yılların sonunda üretilen filmler
nitelik olarak pek değerli değildi ve seyirciler
tarafından yeteri kadar ilgi göremedi.
Bunun da başlıca sebebi Türkmen hayatını
derinden bilen milli sinema sanatçıların
olmamasıydı.
“Aşkabatfilm” stüdyosunun yapımı 1939
yılında sona erdi ve Türkmen sinemacılar
yeni teknoloji ile donatılmış stüdyoya
taşındılar. İkinci Dünya Savaşı’na kadar
olan sinema serüveninde Türkmen sinemacılar
sosyalist gerçekçilik metodundan
yararlanan ve çağdaş temalara başvuran
sinema filmleri üretmeye başladılar.
Yazımızın gelecek sayısında siz değerli
okurlarımıza Türkmen sinemasının İkinci
Dünya Savaşı yıllarını ve savaş sonrasını
anlatmaya çalışacağız.
1933 YILINDA
TÜRKMENISTAN’IN
DOĞAL
ZENGINLIKLERINI
SINEMAYA YANSITAN
VE PETROLÜ KONU
ALAN BIR FILM
YAPILDI: “YEDI KALP”.
IN 1933, A FILM WAS
MADE ABOUT
TURKMENISTAN’S
NATURAL
RESOURCES,
PARTICULARLY OIL:
“SEVEN HEARTS”.
Come Back”. This film, made in 1935,
was a cinema adaptation of Turkmen
author Oraz Tashnazarov’s poet
“Batrak”. As the film was a great success,
Turkmen cinema became famous
in the cinema industries of all Soviet
states. Film’s success in Turkmenistan
was reflected in the “Izvestiya” newspaper
of that period as: “Ashgabat, capital
city of Soviet Turkmenistan, never
witnessed such a crowd in its streets
before. The audience was marching to
the cinema with banners, music and
orchestrate.”
The films made in late 1930s did not
have considerable artistic values and the
audience did not show much interest
in those films. The main reason of this
failure was the lack of national cinema
artists that have comprehensive knowledge
of Turkmen lifestyles.
Construction of the “Ashgabatfilm”
studio ended in 1939 and Turkmen film
makers moved in the new studio that
was equipped with then advanced technology.
In the history of cinema until
the World War II, Turkmen film makers
made films with modern plots, using the
socialist realism method.
In our next article, we will tell the development
of Turkmen cinema during and
after the Second World War.
HAZAR WORLD
49