POESIA Y POLITICA EN HORACIO* Las dos últimas ... - InterClassica
POESIA Y POLITICA EN HORACIO* Las dos últimas ... - InterClassica
POESIA Y POLITICA EN HORACIO* Las dos últimas ... - InterClassica
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
260 V. 'BEJARANO<br />
paz ya instaurada por Augusto, con el refuerzo de otra oposi-<br />
ción, la de los superbi Tarquini fasces 69, símbolo de la tiranía<br />
y la realeza, frente al Catonis nobile letum, símbolo de la liber-<br />
tad republicana. No podía menos de aludirse aquí a la orienta-<br />
ción política de Augusto que, en un momento dado (adelanta-<br />
remos que pudo muy bien ser enero de1 27), parecía constituir<br />
una inflexión hacia la república y la libertad de acción senato-<br />
rial. En otro caso, la mención de la honrosa muerte de Catón<br />
resultaba un contrasentido y quizá también un riesgo para Ho-<br />
racio.<br />
La oda terminaba -es lo que nosotros suponemos- con la<br />
tríada de estrofas que forman los versos finales (del 49 al 60),<br />
versos que constituyen una plegaria:<br />
gentis humanae pater atque custos,<br />
orte Saturne, tibi cura magni<br />
Caesaris fatis data: tu secundo<br />
Caesare regnes.<br />
Iile seu Parthos Latio inminentis<br />
egerit iusto domitos triumpho<br />
siue subiectos Orientis orae<br />
Seras et In<strong>dos</strong>,<br />
te minor latum reget aequos orbem:<br />
tu graui curra quaties Olympum,<br />
tu parum castis inimica mittes<br />
fulmina lucis.<br />
69 Sin que sea necesario recurrir a una hipálage, como V. USSANI o. c.<br />
1 96, creemos firmemente con F. VILL<strong>EN</strong>OU Vh O.C. 22 n. 2, que se trata<br />
aquí de Tarquinio el Soberbio, pese a la opinión contraria de no pocos comentaristas<br />
modernos que, al decir que el rey en este pasaje aludido es Tarquinio<br />
Prisco, siguen,en la interpretación de las palabrassuperbos Tarquinii<br />
fasces, una tradición encabezada por los antiguos comentaristas Pseudo-<br />
Acrón y Porfiión. Este último dice (p. 17.8 SS., ed. G. Meyer): eeptum<br />
est, si. quia 'superbos'.dimt, Tarquinii Superbi intellegamus. Tarquinius<br />
enim Superbus dignus non est, cui laudes inter deos et hos quos nominat<br />
príncipes dicantur. 'superbos'ergo inognificos'intellegamus, ut Tarquinii<br />
Prisci fasces dicat, non Tarquinii Superbi.