GURASOENTZAKO GALDERA-SORTA Ebaluazio diagnostikoa

–Zer gertatu da? –galdetu dit emazteak urduri.
–Ez duzu ikusten? –diot arrunt etsita–. Hodia erre zaio.
Emazteak kolpetxo batzuk jo dizkio esku-ahurrarekin.
–Orain arte oso ondo ibili da.
–Ba… ez du konponketarik. Hobe dugu beste bat erostea.
Laster deseroso sentitzen gara. Argi dago: zereginik ez eta eserita egon beharra
ez da gauza ona guretzat. Emazteak kuxinei buelta eman eta bazterrak txukuntzen hasi
da, denbora zertan eman izateko. Nik egunkariak tolestu, erabilitako kikarak sukaldera
eraman eta eltxoen kontrakoa bota dut etxe osoan. Baina berehala gaude lehengo
moduan: egongela erdian zutik, elkarri begira, hildako ezezagun baten beilan egongo
bagina bezala.
–Zer egun da gaur? –galdetu diot.
–Asteartea.
–Bilketa eguna?
–Bai.
–Orduan, bota egingo dugu, traba egiten hasi baino lehen.
Amelik betaurrekoak erantzi, eta burutik banengo bezala begiratu dit.
–Orain?
–Zergatik ez? Ez duzu esan bilketa eguna dela?
–Bai ba. Baina berandu da, gizona, goizeko ordu biak ia.
Leihora atera eta eskuinetara begiratu dut, beheko kantoiaren aldera.
Hurbileneko argia hautsita dagoen arren, traste pila bat ikusten dut espaloiaren
ertzean. Baliteke azalik gabeko koltxoi bat izatea trafiko-seinalearen ondo-ondoan
dagoena.
–Nire ustez, ez dira oraindik pasatu.
Ardura handiz, atzeko kableak deskonektatu eta kafe-mahaiaren gainean paratu
dut hilkutxa antzeko aparailu zaharra. Bitartean, Amelik hala-moduzko motots batean
bildu du geratzen zaion ile eskasa, eta etxeko bata jantzi du kamisoiaren gainetik.
70
–Nabaritzen zait? –dio eskuinetara jiratuta–. Ez daramat ezer azpian.
–Zauden zaudenean. Berdin dio janzkerak.