DE ANIMA - Telefonica.net

p. 118 / de 145
terram ego impleo”: Ier 23; et angeli dicuntur esse in loco; ergo
anima separata.
6 Secunda conclusio: Non est in loco per aliquam actionem
nec passionem nec per applicationem virtutum ad agendum vel *
patiendum.
Probatur, nam anima non est in loco per actionem *
immanentem, ut intellectio vel volitio, quia illa actio omnino independens
est a loco nec per illam anima habet aliquem ordinem ad locum, quia
illa actio est mere interior et spiritualis; nec potest esse in loco per
actionem transeuntem, ut patet ex tertio Notabene, quia naturaliter
nullam actionem vel passionem transeuntem potest habere; et tamen *
naturaliter potest esse in loco suo modo. Et de facto animae, quae sunt in
caelo empyreo, nullam actionem transeuntem habent circa illud, quia
nec illud localiter movent nec alterant nec aliquid patiuntur. Similiter
animae, quae sunt in limbo, nullam actionem transeuntem nec
passionem habent. Non enim habent poenam sensus.
7 Ex quibus colligitur quod animae quae sunt in inferno non sunt
in loco per passionem illam.
Quod etiam patet, quia, licet non paterentur, possent intelligi
esse ibi; ergo non per passionem sunt primo et per se.
Et patet: Quando enim res alicubi patitur non ideo ibi est, quia
ibi patitur, sed potius e contra. Et animae damnatorum ideo sunt in
inferno ut ibi patiantur; non ergo est anima per actionem vel passionem
in loco nec per applicationem virtutum, quia si illam virtutem non
habet, illam applicare non potest. De angelis vero hic non disputamus.
8 Tertia conclusio: Anima separata tantum dicitur esse in loco,
quia substantialiter est praesens loco, licet ad illum non habeat alium
ordinem.
Probatur: Quia in substantia spirituali tantum sunt *
substantia, potentiae et actiones; sed ostensum est animam separatam non
esse in loco per virtutem nec per actionem; ergo tantum remanet *
substantia per quam esse possit.
Explicatur conclusio: Quia anima parvuli decedentis in originali
dicitur esse in limbo, quia substantia illius animae est ibi inclusa, ita ut
si videri possit, videretur intra illud spatium et non alibi.
Quod per conditionalem explicatur, quia si illa anima esset
quanta, repleret ibi locum et non alibi; et si esset passibilis, pateretur
ab agente ibi existente et non ab aliis.
Et per relationem id intelligitur, nam anima, quae est in limbo,
vere distat ab anima mea, quae hic est, et est propinqua animae, quae
est in limbo.
Simili exemplo explicatur: Si Deus ab aqua in vase existente *
auferret quantitatem et non permitteret illam localiter moveri, talis aqua,
ablata quantitate, non esset localiter in vase, quia non repleret illud, *
tamen vere esset ibi praesentia substantiali penetrative cum corpore
quod illi succederet. Et ad hunc modum dicuntur animae separatae
esse in loco, nam illae non possunt habere actiones circa corpora, et
ideo forte est de illis alia ratio.
9 Hinc colligitur quarta conclusio: Anima separata etiam
aliquo modo localiter movetur, dum suam substantialem praesentiam
mutat, ut patet de anima Christi quae descendit ad inferos. Quae
omnia pertinent ad motum localem.
Item, quia esse in loco et mutare locum se mutuo
consequuntur in his quae non replent omnia loca.
10 An anima separata possit se mutare a loco in locum, an necessario *
debeat deferri ab alio. Dubium tamen est an anima separata possit se *