DE ANIMA - Telefonica.net

p. 132 / de 145
Consequentia est evidens et antecedens pater supra.
4 Secunda conclusio sit: Loquendo ex natura rei, anima
separata non cognosceret alia singularia materialia nisi ea quae in vita
cognovit, quorum species detulit, tamen de facto cognovit alia iuxta
dispensationem Dei, idque per species infusas repraesentantes illa.
Explicatur et probatur. Si anima maneret in puris *
naturalibus, conservaret species singularium quas hic acquisivit; alia vero *
singularia non cognoscuntur propriis conceptibus per proprias eorum *
species; has vero non potest a rebus desumere, ut supra probatum
est; deberet ergo illas recipere a Deo. Non videtur autem necessarium
nec ad naturalem providentiam Dei expectare quod infundatur animae
talis species. Cognitio enim singularium, per se sumpta, non est
necessaria ad perfectionem intellectus, sed tantum requiritur in ordine
ad operationem; anima vero separata non indiget cognitione
singularium ad operandum, quia in eo statu non deberet conversari cum aliis *
hominibus nec aliis rebus materialibus uti; et ideo per se loquendo non
videtur necessaria in eo statu pure naturali infusio talium specierum,
sicut etiam in hoc statu, cum anima coniuncta corpori, non habet
cognitionem alterius vitae.
De facto vero animae beatae habent cognitionem singularium
vel per divinam essentiam, quam vident, vel per species eorum, idque
vel ratione status beatitudinis ad plenum gaudium illarum animarum
vel propter bonum hominum hic manentium ut iuventur ab aliis
animabus. Animae vero damnatae habebunt cognitionem singularium
quae necessaria fuerint ad debitum supplicium earum. Animae vero
parvulorum decedentium in originali nullam habebunt cognitionem
singularium materialium, quantum communicare possunt, quia illis
necessaria non est naturaliter debita. Et haec est de secunda.
5 Circa tertiam partem, proportionaliter loquendum *
videtur.
Et sit tertia conclusio: Anima separata non cognoscit
particulares actiones et effectus materiales et singulares huius universi,
nisi forte aliquas cognoscat per revelationem.
Prima pars probatur ab aliquibus, quia distantia localis
impedit cognitionem. Et haec est ratio vulgi; ratio tamen est ridicula,
quia distantia localis ut plurimum impedit actionem materialem,
tamen non actionem pure spiritualem, quia non pendet a loco. In
sensibus autem impedit distantia localis, quia recipiunt species ab obiecto;
sed anima separata non recipit.
Ratio ergo sumitur ex defectu specierum: Anima enim separata
tantum defert speciem illarum rerum quas hic cognovit et illarum *
recordatur, tamen effectuum qui veniunt post decessum illius nec
species defert nec potest illas a rebus desumere nec est cur a Deo
infundantur ex natura rei loquendo, quia illarum cognitio non est necessaria
ad perfectionem naturalem animae debitam, quia est cognitio nimis
accidentalis et extranea nec pertinet ad illum statum, cui impertinens
est scire quae hic aguntur.
Addidi secundam partem conclusionis, quia non est *
inconveniens angelum per se deferre animae aliqua quae hic aguntur, vel
quod anima, quae postea discessit, referat illi aliqua quae hic gesta
sunt. Habent enim angeli et animae familiaria colloquia.
6 Dixi in conclusione “ex natura rei”, id est, seclusa gubernatione
supernaturali quae nunc est circa animam. De his enim aliud est. *
Animae vero damnatorum nesciunt quae hic geruntur, nisi per daemones
vel ex Dei ordinatione ad maiorem poenam illarum. Animae etiam in
limbo nihil cognoscunt de hac vita. Beatae vero multa. Vide