RECHTBANKEN VAN EERSTE AANLEG - De Tijd

- In de praktijk maken we een onderscheid tussen vijf scenario’s: 1) Beide partijen zijn
het erover eens dat de zaak naar de rol moet worden verzonden: de griffier noteert
dit akkoord in het p.v. van terechtzitting. 2) Beide partijen hebben een akkoord over
de conclusietermijnen: de rechter laat beide partijen een formulier voor minnelijke
vaststelling conclusietermijnen invullen dat in de zittingszaal ter beschikking ligt. Een
pleitdatum wordt mondeling meegedeeld. Na de zitting verleent de rechtbank een
beschikking die wordt vermeld in het proces-verbaal van terechtzitting. De
beschikking wordt met gewone brieven ter kennis gebracht aan partijen en hun
raadslieden. 3) Partijen zijn het niet eens over de wederzijds voorgestelde termijnen
of één van de partijen wenst dat de zaak naar de rol gaat en de andere partij wenst
termijnen: a)de griffier noteert deze vaststellingen in het p.v. van terechtzitting, b)
de zaak wordt op zes weken gesteld voor beschikking, c) nadat eventuele
opmerkingen door partijen ter griffie worden neergelegd, d) verleent de rechtbank op
de gestelde datum beschikking waarbij de pleitdatum uiterlijk drie maanden na de
laatste conclusietermijn wordt vastgesteld, e) de beschikking wordt op dezelfde wijze
als bij 2) ter kennis gebracht van partijen en hun raadslieden. 4) Voor de zaken die
op de rol staan wordt een verzoekschrift neergelegd: dit verzoek (in de praktijk vaak
een gewone brief) wordt bij gerechtsbrief ter kennis gebracht aan de andere
partij(en) en bij gewone brief aan de advocaten. Tegenpartij heeft een maand tijd om
opmerkingen te formuleren. Zes weken na verzending verzoekschrift verleent de
Voorzitter van de rechtbank beschikking. De pleitdatum wordt vastgesteld uiterlijk
drie maanden na de laatst neer te leggen conclusie. De beschikking wordt op dezelfde
wijze als in 2) ter kennis gebracht aan partijen en raadslieden.
- De rechtbank aanvaardt dat de instaatstelling kan bevolen worden door de
beschikking van instaatstelling gewezen door de kamervoorzitter alleen, alhoewel dit
in strijd is met de letter van de Wet. Indien geen van de partijen enige opmerking
maakt over de instaatstelling binnen de maand na de inleiding noch in de inleidende
akte noch later, wordt er geen instaatstelling bevolen. Zijn de termijnen
overeengekomen tussen partijen bindend voor de rechtbank? De termijnen
voorgesteld door partijen worden in principe gevolgd maar worden soms aangepast
rekening houdend met bijvoorbeeld het feit dat de eerste termijn verstrijkt voor de
uitspraak van de beschikking, vakantieperiodes (eindejaarsfeesten – gerechtelijk
verlof enz.).
Slechts één rechtbank ziet een verschillende toepassing van kamer tot kamer:
evident dat de Wet aanleiding geeft tot verschillen in de respectievelijke inleidings- en
pleitkamers (bv. kamers van Kortgeding, Vordering tot Staking, Bevoegdheid voorzitter).
Deze kunnen niet dezelfde bepalingen hanteren daar de noden anders zijn dan de
inleidingskamers van de zaken ten gronde. Men mag niet uit het oog verliezen dat in
Kortgedingprocedures en zoals in Kortgeding altijd de factor hoogdringendheid aanwezig
is.
Alle andere rechtbanken zijn van oordeel dat de interpretatie uniform is en de
toepassing niet verschilt van kamer tot kamer. Opgegeven redenen hiervoor zijn:
- Een speciale vergadering over de toepassing van de bepalingen van de nieuwe wet en
uitwerken van de gemeenschappelijke praktijken.
- De zaken worden verdeeld door de voorzitter zodat de instaatstelling steeds op
dezelfde wijze gebeurt. Verder is er overleg tussen de rechters en de hoofdgriffier
met als doel de wet op dezelfde manier toe te passen in alle kamers.
- De rechtbank heeft erover gewaakt dat de nieuwe bepalingen op uniforme en
homogene wijze worden toegepast in de verschillende kamers.
- Principieel wordt, met uitzondering van de zitting (zoals) in kort geding, de
procedurekalender bepaald door de inleidingskamer.
Vraag 2 Pagina 4 van 11